దిక్కులన్నీ మూగ బోయాక
ఖాళీ చేతులు వెక్కిరించాక
ఆకలికి ఆత్మాభిమానం ఎక్కడుంది
పాదాలకు దూరం పనేముంది.
***
ఇనుప రాడ్లను పూల గీతల్లా తెంపినోళ్ళు
బండరాళ్ళను దూది దిండుల్లా మోసినోళ్ళు
చెమట చుక్కలతో పంట కాలువల్లా పారినోళ్ళు
ఆకాశం అంచులుదాకా అపార్టుమెంట్సు పేర్చినోళ్ళు
అంతెందుకు సూర్యచంద్రులను తలపై మోసే టోళ్ళు
***
దూరాలను దారాల్లా పాదాలకు కట్టుకొని
గాలిపటాల్లా సాగిపోతున్న వలస పక్షులు.
ఏ క్షణమైనా ఇంటి ముందు ఆకలి కేకై వినపడితే
రిక్త హస్తాలై తలవాకిలిలో నిలబడితే
గుప్పెడు మానవతను పంచుకుందాం
***
on లిఖిత్ కుమార్ కవితలు రెండుస్పష్టతతో సూటిదనంతో ఈ రెండు కవితలు గుండెను తడిమాయి.. లిఖిత్ అభినందనలు....
on ఆవు పెయ్యి కాదు… గేద పెయ్యి కాదుగిరిప్రసాద్ గారు మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు సార్. లోకమంతా అంతేకదాసార్,ఇచ్చి పుచ్చుకోవడమన్న...
on ఇప్పటి సాహిత్యం గురించి కొన్ని ప్రశ్నలు!అంతా చక్కగా విశ్లేషించారు భాస్కరంగారు. సమిష్టి గా ఎక్కువ మంది మంచిది...
on Jambavantha and my foolish maavaనువు చెప్పేది శుద్ద తప్పు.జాంబవంతుడికి కామదేనువును కోయమని శివుడు చెప్పాడు.తర్వాత శివుడు...
on విమర్శ అనేది లేదు- అన్నీ సమీక్షలే!విమర్స లేకపోవడానికి ముఖ్య కారణం రాసిన నేరానికి రచన చేసిన వ్యక్తికి...
on జ్ఞాపకాల సన్నజాజులునడివేసవిలోకి .... సన్నజాజుల సువాసనల తోడుగా... కథ నడక బాగుంది... అభినందనలు.....
on చెరగని సంతకం ‘మంచిపుస్తకం’నమస్కారం సజయ గారు మంచిపుస్తకం గురించి చాలా విపులంగా స్పష్టంగా అందరికి...
గరికపాటి మణీందర్
పెద్దన్న
అక్కిరాజు భట్టిప్రోలు
రవి వీరెల్లి
శ్రీరామ్ పుప్పాల
అఫ్సర్
స వెం రమేశ్
అట్టాడ అప్పల్నాయుడు
“దిక్కులన్నీ మూగ బోయాక, ఖాళీ చేతులు వెక్కిరించాక, ఆకలికి ఆత్మాభిమానం ఎక్కడుంది, పాదాలకు దూరం పనేముంది” చాలా బాగుందండి కవిత ‘వలస పిట్టలు’