The Dog-Catcher 1747   Gumastas, sowcars, spies and mahouts maybe important—but then there is Savari, the dog-catcher, searching   near the town gates, in kilns, the riverbank: for canines to drown...

ముస్లింల స్వరం వినాల్సిన సందర్భం ఇది.

నన్ను నేను స్వేచ్ఛగా వ్యక్తీకరించుకునే అవకాశం కోసం వెతికేదాన్ని. అవి ఎప్పుడూ కూడా ఒంటరితనంతోనే వుండేవి. సమూహంతో కలిసికట్టుగా ఆడుకునే అవకాశం నాకు చిన్నతనంలో ఎప్పుడూ రాలేదు. మాటలైనా, నన్ను నేను ఊహించుకున్నా...

తెలుగు వాళ్లు ఆరంభశూరులనే మాట వింటూ ఉంటాం. ఎదుటి వారు ఎదుగుతుంటే ఓర్వలేరని కూడా అదనంగా వినిపిస్తూ ఉంటుంది. ఒకడు ముందుకు పోతుంటే కాలు పట్టుకుని లాగే అలవాటు వల్ల అన్ని రంగాల్లో ఎదుగూ బొదుగూ లేకుండా ఉన్నారని  పలు...

కధంతా లచ్చుమవ్వ బతుకులోని జ్ఞాపకాల ధారగా పాఠకుల ముందుకొస్తుంది. ఎంతోమంది దళిత లచ్చుమవ్వల దుఃఖ చరిత్రను కళ్ళకు కడుతుంది.

కథా కాదు; కవిత కూడా కాదు. నవల అంతకంటే కాదు. ఏం రాసాడు?

అవును నాది సహజ మరణం నీది అసహజ మరణం నేను అనామకుడిని నా మరణం ఒకవార్త కాదు, నాకే స్క్రోలింగూ రాదు నీవు సహజంగా గుండెపోటుతో మరణిస్తేనే బ్రేకింగ్ న్యూస్ .. నేను ఆకాశం వైపు చూసేవాడిని ఏ మబ్బూ నా కోసం కన్నీరు కార్చదు...

అనుకుంటాం గానీ మరణం పెద్ద ప్రమాదమేమి కాదు ఎన్ని ఆకులు మరణించడం లేదు అంత్యక్రియలు లేని పూలమాటేమిటి సముద్రతీర స్మశానం లో విరుగుతున్న అలల విషయమేంటి పడమర కిటికీ నుండి దూకే సాయంత్రాల సంగతి? ఆరిపోవడానికి సిద్ధం గా...

ఊరికే ఉంటావ్ నువ్వు లేవని అనిపించకుండా ఏదీ అంటదు నిన్ను నీ వెతుకులాట ఎందుకో ఎవరికీ అర్థం కాదు ఈ సమూహంలో నుంచి ఎప్పుడు తప్పిపోయావో నీకు మాత్రమే తెలుసు ఇక్కడిక్కడే తిరుగుతుంటావ్ నీ ఉనికి నీకు కూడా తెలియనంత...

చీకటిలోనే ఉన్నావా అవుననే అనిపిస్తోంది ఎటు చూసినా నలుపు తప్ప ఏముందని స్పష్టత లేని ప్రతికోణమూ చీకటేగా గూడుకట్టుకున్న భారాల నుంచి మనసుకు తాత్కాలిక ముక్తిని రుచి చూపేందుకు కోశిష్ చేస్తావా వెనువెంటే ఎన్నో ప్రశ్నలు...

వేసవి ఉదయాలు శీతాకాలపు సాయంత్రాలు ఇష్టం నాకు. వేసవి ఉదయం లోని చల్లగాలి , రాత్రి వేళల్లో అప్పుడే విచ్చుతున్న మల్లెల వాసన, చుట్టు పక్కల పిల్లల పరీక్షల హడావిడి,, మెల్లమెల్లగా మార్కెట్లో బయటకొచ్చే రక రకాల మామిడి...

”నా తప్పా ఇది”… యాస్మిన్‌ రుద్దకంఠంతో అడిగింది. ”కాదు నిన్ను ఇష్టపడ్డా కదా… నాదే తప్పు… ఇప్పుడు అనుభవిస్తున్నాను” పర్వేజ్‌ కోపంగా అన్నాడు. ఒక్క ఉదుటన మంచంపై నుంచి లేచి...

ఇంత రాత్రి పూట ఈ బాల్కనీ నుంచి కిందికి చూస్తూ, ఈ రోడ్డు కొత్తగా పడటాన్ని గమనిస్తూ, ఏదో ఒక రాత్రి సరిగ్గా ఈ నిమిషం నువ్వు నా పక్కన ఉండటాన్ని కోరుకుంటాను. ఒక రోజులో నాకు సంబంధించిన, మనిద్దరం కలిసి ఉన్న...

నేనూ, మూర్తీ, రావూ 1966-68 లలో మాస్టర్స్ చేస్తున్న రెండేళ్ళలోనూ మాకు ఒక అలవాటు ఉండేది. బొంబాయిలో ఎవరైనా మాకు చిన్నప్పటి నుంచీ తెలిసిన స్నేహితులు కానీ, బంధువులు కానీ ఉంటే అప్పుడప్పుడు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి...

రామాయణం రాసిన వాల్మీకి బోయవాడని తెలిసినా కనీసం రామ భక్తులు కూడా బోయ జాతిని సమభావంతో చూడక పోవడం సామాజిక వైచిత్రికి నిదర్శనం.