మనిషి మరో మనిషిని కులంతోనూ, మతంతోనూ తూచిన ప్రతిసారి మానవవాదం సంతలో సరుకులా అమ్ముడుపోతూనే ఉంటుంది.

One of the issues translation raises relates to the identity of the translator, an issue that is largely ignored.

సరిగమల ఆరోహ, అవరోహణలే ఉచ్ఛ్వాస, నిశ్వాసలుగా మలుచుకున్న మనిషి చిత్తరంజన్ మాస్టారు.

2010ల భారతదేశం 1930ల జర్మనీ కాకుండా కాపాడుతామా లేదా అని చరిత్ర మనను ప్రశ్నిస్తున్నది.     

‘సార్.. వాడు మార్క్స్ ని పూజిస్తున్నాడు..’ ‘పూజ’ చేస్తే మన సాంప్రదాయం వాడే, ఆచరణలోకి దిగితే ఆలోచించాలి’

అద్గద్గో అక్కడెక్కడి సిలిగురి లోని చారూమజుందార్, కానూసన్యాల్, బెంగాల్,బీహార్, తమిల్నాడు, దేశం మొత్తాన్నించి యెలిపోవొచ్చి పార్వతీపురమ్ లో కుట్ర చేసారండీ. 

రాజా మనసంతా పిచ్చిపిచ్చిగా ఉంది.  ఇన్నాళ్ల తర్వాత సంధ్య తన ఇంటికి వస్తోంది. తనంతట తనే వస్తానని చెప్పింది. ఎందుకు కాదనలేకపోతున్నాడు? హాయిగా సాగుతున్న తన సంసారంలో సంధ్యను తను ఎందుకు ఆహ్వానించినట్టు?  ఒకసారి...

ఒక వేళ స్మిత, ఇతడు చెప్పే సముద్రం వైపు వెళ్లిందేమో! అక్కడకి వెళ్లి వెతికితే దొరుకుతుందేమో!

కథంతా అయిపోయిన తరువాత మన చేతిలో కథ ఉండదు. కథ చేతిలోనే మనం ఉండిపోతాం. లౌకిక ప్రపంచంలో కాక కథలో మనం కూడా ఒక అదృశ్య పాత్రగా కథ వెంట ఉద్విగ్నంగా సాగిపోతాం.

అసలు నిరంతర చలన శీలమైన స్త్రీ పురుష సంబంధాలలో స్థిరత్వం , లేదూ మానవ సంబంధాలలో స్థిరత్వం సాధ్యమేనా ? ఇలా ఎన్నో ప్రశ్నలు కలిగిస్తుంది ఈ కథ

అవధాన ప్రక్రియలో సమస్యాపూరణం ఇచ్చి పద్యం చెప్పమని అడిగితే అవధాని గారు అలవోకగా పద్యం చెప్పినట్లు  మిత్రులు ఇచ్చిన కథా శీర్షికలకు అనుగుణంగా కథలు రాశారు రాజు గారు

నూట పదహారేళ్లకి పైగా వయసున్న ఈ కథ ఇప్పటికీ అత్యుత్తమ అమెరికన్ కథా సంకలనాల్లో కనిపిస్తూనే ఉంటుంది.

నమ్మండి, నమ్మక పొండి. రోజుకి ఒక పూట కూడా భోజనం ఉండేది కాదు. ఉన్నా దాన్ని భోజనం అని అనడానికి లేదు. కేవలం రెండు గట్టి బ్రెడ్ ముక్కలు మాత్రమే.

ఆన్న కరినీన కాలం ఎప్పుడో పాతబడిపోయింది. 140 ఏళ్ళయినప్పటికీ నేటికీ సజీవంగానే నిత్య యవ్వనిలాగే పుస్తకం, నాటిక , సినిమా, రేడియో నాటకం, బాలే.. ఏదో ఒక రూపంలో  ఆన్న కరినీన  మనని  ఏడ్పిస్తునే ఉంది. హింసిస్తూనే ఉంది...

115బ్రాడ్వే ట్రినిటీ బార్ బ్యాంక్ వాల్ట్‌ లో కూర్చుని రిజర్వ్ మాల్ట్ బాటిల్ల మధ్య బానిసగా మారిన నరుడా ఎప్పుడో మధ్యంపై నిషేధం ఎత్తేసారు ఇంకా‌ ఈ రహస్య సహచర్యం ఎందుకు?   రెండు శతాబ్దాల డోయర్స్ స్ట్రీట్...

క్షతగాత్రుడి ఆఖరిరక్తపు బొట్టు వడ్డించుకుని అమెరికన్‌ ఆసుపత్రిలో పుట్టాడు మార్క్స్‌ స్టీమ్‌బాత్‌లో జారిన అరిటాకు లుంగీ సాక్షిగా దాస్తోవిస్కీలో బ్రాహ్మణీకాన్ని కలిపి నిప్పుపూలు తింటూ ఈ దేహమే నా దేశమనుకుంటూ...

నేను, నాతో పాటు ఉన్న ఆమె ఆ టీ స్టాల్‌ ముందు నిల్చొని ఒక చాయ్, ఒక కాఫీ ఆర్డర్‌ చెప్పాం. ‘‘ఇక్కడ కాఫీ బాగుంది.’’ అందామె. నాకు చాయ్‌ ప్రత్యేకంగా ఇక్కడే బాగుందని చెప్పేంత బాగా అయితే అనిపించలేదు. నవ్వి, ‘‘అవునా?’’...

మీ పిల్లలకు తెలుగు రాదా? పిల్లలకి తెలుగు ఎందుకు నేర్పించలేదు? పిల్లలకి మన భాష నేర్పించుకోక పోతే ఎలా? అనే ప్రశ్నలు ఎక్కడికెళ్లినా, ముఖ్యముగా  ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు చుట్టాలు, స్నేహితులు  అడిగే ప్రశ్నలు ఇవి. ఇక్కడ...

కొన్ని యాత్రా కథనాలను చదివితే నీడపట్టు భద్రజీవులకు కూడా ఆ ప్రపంచంలోకి వెళ్ళిపోవాలనిపిస్తుంది.

ఇది పిల్లల ఆకలి , పెద్దల జ్ఞానం పెంచే పుస్తకం .

[దేవవ్రత ఉన్న పళాన రమ్మనమంటే పెరిగెత్తుకొని వెళతాడు స్వరూప్. దేవవ్రత ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం చేసుకోబోయాడని తెలుస్తుంది. వారం రోజులుగా వర్కుకి వెళ్ళడం లేదనీ, తాగుడికి అలవాటు పడ్డాడని తెలుస్తుంది. దేవవ్రతని...

Time is one thing that’s not on my side. There is nothing called the ‘long run’ for me.