గత నెల ఏదో చిన్న అనారోగ్యంతో నేను నాలుగు రోజులు ఆసుపత్రిలో ఉండి, ఇంటికి వెళ్ళాక ఆన్ -లైన్ లో తెలుగు పత్రికలు చూస్తూ ఉంటే “ప్రముఖ కవి ఇంద్రగంటి శ్రీకాంత శర్మ ఇక లేరు” అనే వార్త చూసి నిర్ఘాంత పోయాను...

కష్టాల కొలిమిలోంచీ, దారిద్ర్యపు శృంఖలాల నుంచీ ఒక మామూలు మనిషి సృజనాత్మక శక్తిగా ఎలా ఎదగగలడో శారద ఉదాహరణ

అతి సాధారణమైన నేపధ్యం నుండి వచ్చినా, అసాధారణమైన కృషిచేసి నోబెలు పురస్కారంతో పాటు అనేక ప్రతిష్టాత్మకమైన పురస్కారాలందుకున్న టోనీ మారిసన్ మొన్న ఆగష్టు 5 వ తేదీన ప్రపంచ సాహిత్య చరిత్రలో భాగమైపోయింది. ఒక రచయిత...

కేవలం రెండు పేజీల్లో పట్టే అక్షరాల్లోనే కథకుడు ఆనాటి ఉద్రిక్త పరిస్థితిని కళ్ళకు కట్టేలా చెప్తాడు.

సాహిత్యానికి మానవ జీవితమే కొలమానం అనేది నిజమే. అయితే దానిని ఎంత సృజనాత్మకంగా, సున్నితంగా చిత్రీకరిస్తే అంత మేలు.

చెప్పావులేవోయ్ బోడి.. అని మీరు విసుక్కోకున్నా నేను ఓవరాక్షన్ చేస్తున్నాని నాకే అర్థం అవుతోంది.

రాజేశ్వరి సమాజ మార్పులో కలిసి పోయింది. అమీర్ కలసిపోలేక పోయాడు. అందుకే అమీరు మరణించాడు.

నడుస్తున్న వాడల్లా ఎదురుగా కన్పిస్తున్న దృశ్యాన్ని కళ్లప్పగించి చూస్తూ అలా  కొద్దీ క్షణాలు నిలబడిపోయాడు సామ్రాట్. ఆశ్చర్యంలోంచి తేరుకునే సరికి అతని మనసులోని కోరిక ఉవ్వెత్తున ఎగిసి వచ్చి ముందు నిల్చుంది. ఇది...

ఇంతకు ముందు పరిచయం చేసిన బహుమతి పొందిన కథ నైట్ సర్ఫ్ మాజిక్ రియలిజంని ఆధారం చేసుకున్న ఒక అస్తిత్వ కథ. ఇంకా లోతుగా వెడితే అది ఒక మనిషి జీవితంలో ఒక సంఘటనతో ముడిపడిన అంశం గూర్చి మాత్రమే తప్ప సమాజం గూర్చి, సమాజంతో...

ప్రవీణ్ దృశ్యంలోంచి పెద్దన్న భాష్యం!

‘మందులోడా, ఓరి మాయలోడా’ అని మైకులో అల్లరి చిల్లరగా వచ్చే పాటని వినని వారుండరు. సంచార జాతుల్లో ఒకటైన ‘మందుల’ జాతి గురించి బయట జనాల్లో ఉండే ఒక చులకన భావం ఈ పాటలో వ్యక్తమవుతుంది. నిజానికి మందులోళ్ళు ఏ మాయ, మర్మం...

చరిత్రను రికార్డు చేయటం కూడా కవిత్వానికి  బాధ్యతే. ప్రశాంతతలో జ్ఞాపకం చేసుకొనే ఉద్వేగాలలోంచి కవిత్వం పుడుతుందన్న వర్డ్స్ వర్త్ మాట – నిత్యం జాతి వివక్షతో ప్రజలు సామూహిక ఊచకోతకు బలి అయ్యే  సందర్భాలలో...

గులాబీ పువ్వును పిడికిట బందించట మంటే దాని రక్షణ కోసమే !   అది ముళ్ళ మధ్య నివసిస్తుంది గదా ? ఇంకాస్త భద్రతను పెంచాం .   దాని ముక్కు పుటలు మూసేయడం కాదు అవసరమైతే ఆక్సీజన్ శ్వాసను అందిస్తాం !!  ...

ఇప్పటవరకూ బ్రతికేఉన్నాడని తెలియని వ్యక్తి ఎన్నో చేతులు మారిన వంద రూపాయిల కాగితంలా నాకు ఎదురుగా వస్తున్నాడు ఎడారిని కప్పుకున్న దేహం అయినా అతని చొక్కా చిరుగుల నుండి తూట్లు పడిన హృదయం కనిపిస్తోంది విరిగిపోయి...

అనంతవాయు వొక నియంత మంటలకౌగిలి పాషాణ శాసనం పన్నీటికి ఖరీదు కట్టేది బూడిదే అస్తమయం నిత్యం చితిలోనే   సమ్మోహ ప్రపంచంలో కాలుపెట్టాక పువ్వుల పుట్టుక ఒక పరిహాస పీఠిక అరణ్యాల ఉనికి అంటరాని క్రీడ సామ్రాజ్య...

ఒకటే కల జీవితం నిండా ముగించని, మాయం చేయలేని పుట్టుకతో ప్రసారానికి అంతూ పొంతూ వుండదు ఊరింపుల వూరేగింపుల బొమ్మ అదే పదే పదే ఏక నామమై, ఒకే నినాదమై, రద్దు మత్తు జల్లి, సంపూర్ణ దేశభక్తితో వాయు వేగాల విహారానందం ఊహ...

“మనవి ఆలకించరాదటే” అని జే.కే అందుకోగానే ఆడిటోరియమ్ అంతా ఒక్క సారిగా గట్టి చెప్పట్లతో నిండి పోయింది. “మనవి ఆలకించరాదటే …. మర్మమెల్ల తెల్పెదనే మనసా” అంటూ ఎంతో తాదాత్మికంతో జే.కే పాడుతోంటే అతనితో పాటు సమీర్...

పండ‌గ‌యిపోయినాక ప‌దిరోజుల వ‌ర‌కూ అంద‌రి జోబీల్లో, స్కూలు బ్యాగుల్లో, ప‌నికెళ్లిన చోట టిపెన్ల‌ల్లో క‌జ్జికాయ‌లుండేవి.

ఇంత డబ్బులు చెల్లించి, కాళ్ళా వేళ్ళాపడి బతిమలాడి లోపలికెళ్తే, స్మోకింగ్ ఏరియాలో దోమలు రక్తం పీల్చేస్తుంటాయి.

కొంచెం సంగీత జ్ఞానం కలిగి ఉన్న నాకు రేడియో ఒక క్రొత్త ప్రపంచం తలుపులు తీసింది.

“కవిత్వం కాయితాల మీద వచ్చేదే కాదు. దారిలో వెళ్తూ ఉంటే  ఎవరో బాధ పడుతుంటే మనకు జాలి కలగడమూ కవిత్వమే” దీన్నే కవిత్వ దృష్టి అన్నాడు పఠాభి. వందేళ్లక్రితం పుట్టిన పఠాభి ఈ కవిత్వ దృష్టిని మనల్ని...

ఇప్పుడు మరణించాడు గనుక ఆయనను సర్వనామంగా కాక నామవాచకంగానే చూడవచ్చు.