ఆత్మీయ ఆలింగనాలు ఇక జ్ఞాపకాలేగా…

ఆ చివరి అంచు

గోడలు లేని ఆ గుడిసె
లోపలంతా ఉక్కగా ఉంది
గాలికి గాలాడక
ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతోంది
రెక్కలు తెగిన పక్షులు
బిలబిలా కొట్టుకుంటున్నాయి

ఏమున్నాయని సర్దుకోవడానికి
ఓ చంకన బిడ్డ
మరో చేతిలో సద్దిమూట
నెత్తిన సూర్యుణ్ని మోసుకుంటూ
వాళ్లంతా తెలియని దారుల్లో
అనంతంగా సాగి పోతూనే ఉన్నారు

తాజ్ మహల్ రాళ్ళెత్తిన
కూలీలెవరో
ఎవరికి ఎరుక ?
ముక్కలైన జీవితాన్ని
భుజాన వేసుకుని
వందలు, వేలుగా తరలిపోతున్న
ఈ బడుగు జీవి ఎవరికి లెక్క

అదిగో …ఆ చివరి అంచున
అమ్మ ఉంది, ఊరుంది
గుక్కపట్టి ఏడ్చే బిడ్డకు
ఎండిన చనుబాలు ఇవ్వకపోతుందా
చిరిగిన తన కొంగు అంచు
నెత్తిన కప్పక పోతుందా

పదండి
కలిసి కన్నీళ్లు తవ్వుకుందాం
దార్లోనే ప్రాణాలు పోతే
జ్ఞాపకాలు సమాధి చేద్దాం…