We, the rain!

Remember?

 

The last time it rained

We were conversing

with our bodies;

 

You inhaled me as you would draw

the last puff from a cigarette.

 

Wasn’t the ambience just perfect then?

A festoon of wild flowers,

scent of

pure tea tree oil and

 

a handmade paper,

red and yellow leaves pressed hard on it.

 

 

We spoke of umbrellas,

children walking in gangs

and

our lost lovers. (I was afraid

of this one too)

 

A drip of memories

drenched in desire;

 

We

spoke:

wet corridors

slithering steps

our feet together.

Remember?

 

Last time when it rained

It poured on us,

Kisses and moans.

Swathi Kumari

నా పేరు స్వాతి, రిషివాలీ స్కూల్ లో టీచర్ గా పని చేస్తున్నాను. మనుషులంటే ఆసక్తి. మనుషుల ఆలోచనలు, మాటతీరు, రకరకాల వ్యక్తిత్వాలు ఎప్పుడూ కొత్తగానే అనిపిస్తాయి. వాటిని గమనించడం ఒక వ్యాపకం. చుట్టుపక్కల ఉన్న వాతావరణాన్ని గమనించడం, పదాల్లో పెట్టడం ఒక ఇష్టమైన ఆట. అరుదుగానే రాసినా కథలు రాయడం వెనకున్న కారణాలు ఇవే. రాసే వాక్యం చదవడానికి అందంగా ఉండాలనేది ఒక పట్టుదల. కథ చెప్పే పద్ధతి రొటీన్ గా ఉండకూడదని ప్రయత్నం.

2 comments

Enable Google Transliteration.(To type in English, press Ctrl+g)

  • beautiful and tender poem!

    Swathi’s signature diction, especially the line between two braces:

    We spoke of umbrellas,

    children walking in gangs

    and

    our lost lovers. (I was afraid

    of this one too)

‘సారంగ’ కోసం మీ రచన పంపే ముందు ఫార్మాటింగ్ ఎలా ఉండాలో ఈ పేజీ లో చూడండి: Saaranga Formatting Guidelines.

పాఠకుల అభిప్రాయాలు