ఊర్మిళ కవితలు రెండు

1

నీలి మేఘం

ఏ మేఘాన్ని

ఏ గాలి అడ్డుకుందో మరి

ఆ పక్క

నీ వైపు

జడివాన సవ్వడి అన్నావు

ఆకాశానికి మోము ఉంచి

రెండు చేతులు చాచి ఉంచా

చిరుజల్లులైనా నా వైపు

ఇటు పక్క

వొంపుతావని

కమ్ముకు వచ్చే నిదురను

అరచేత ఆపివుంచా

గడియ గడియ కు

పరదా తొలగించి చూస్తూనే…వున్నా

ఏ మబ్బు అయినా

మలుపు తిరుగుతుందేమో అని

ఉహు…

మల్లె పూల తెలుపును

అద్దుకున్న వెన్నెలనే

నేలంతా పరుచుకొని

అయినా సరే

ఏ దిక్కు

నీ అడుగు జాడలో అని

అన్ని దిశల్లో

నక్షత్రాలను వేలాడదీశా

దారి తడబడ కూడదనో

భయం తో చీకటనీ

వెనుతిరగకూడదనో

వస్తానన్న  సమయాలన్నీ

ఎర్ర అంచు తెల్ల చీర

కొంగులో ముడివేసి

నీ ముందు గుమ్మరించాలనే..

ఇక నీవు రావని

తెల్లవారి వెలుగులో

నేనే నీ గది తలుపు తట్టా

రావాలన్నా

నేను

రాలేని కథలను

అడ్డుకున్న మలుపులను

చూపించాలని

తలుపులు చేరవేసే ఉన్నాయి

బల్లపై తల వాల్చి

గోడపై పాకే బల్లి ని కదా చూస్తూ…

వెనుతిరగకుండానే

“నీకు తుది వాక్యం రాయడానికి

పదాలు వెతుకుతున్నా” అన్నావు..

తత్తర పడిన

మనసుకు

ఉరి కూడా

అవసరమా

ఇక

**

2 

ఏకాకి

ఒంటరితనం

శిఖరం అంచుల్లో

వేలాడుతూ

ముందేమో

ఝింకరించే సంద్రం

వెనకేమో

నిషబ్ద అగాధం

చేతులు చాపితే

శున్యావరణం

నిరీక్షణ

ఎప్పుడూ

ఆశా నిరాశల

సయ్యా టే

చివరి మజిలీ

వీధి మలుపే

కరిగిపోతున్న రాత్రుల్లో

రంగురాళ్ల నేరుకుంటూ..

నీవంటావు

కలల సౌధానికి

నగిషీలు అద్దడానికని

కాలమంతా

బీడు బారాక

**