“చింతాకు, పుల్ల కూర, తిందువు రారా బావమరిదీ …”అంటూ  రోడ్డు ప్రక్కనున్న  చింత చెట్ల కింద కబడ్డీ ఆట  ఆడుకుంటున్నారు మగ పిలకాయలు. చింత కాయలు తింటూ కబడ్డీ చూస్తున్నారు ఆడ పిలకాయలు. *               భారతక్క సంవత్సరమంతా...

ఇంట్లో అందరూ నా మీద యుద్ధం ప్రకటించారు. ఇంట్లో అమ్మా, శ్రీమతీ, కొడుకూ, బహుశా కూతురూ అంతా ఒకవైపు… నేనొక్కడినీ ఒకవైపు. భేరీలు మోగలేదు, కేతనాలు ఎగరలేదు… ఖడ్గాలు తాడించలేదు… విల్లులు ఎక్కుపెట్టలేదు…...

వేప, చింత చెట్లపై అప్పటివరకూ సందడి చేసిన పక్షులు ఆహారాన్వేషణలో పయనమై వెళ్లిపోయాయి పశువులు అంబా… అంబా… అరుపులతో చేలలోకి, పచ్చిక బయళ్ళలోకి బయలుదేరుతున్నాయి. అప్పుడు, కోక్కొరొక్కో… కొక్కొరొక్కో… తెల్లవారింది...

ప్రత్యామ్నాయ చారిత్రక కథ. సుధాకర్ ఉణుదుర్తి & జైదీప్ ఉణుదుర్తి కలిసి రాసిన కథ.

వాడి జ్ఞాపకాలు నన్నొదలవు, వాడో నేనో,  పోతే  తప్ప. ఈ మధ్య నాలో కొత్త భయం మొదలయ్యింది,  వాడు నన్ను జన్మ జన్మలకి ఇలా సతాయిస్తాడేమో అని. అందుకే నేను ఒక మంచి భార్యగా, ఒక మంచి తల్లిగా, ఒక మంచి కూతురుగా, ఒక మంచి కోడలుగా, చాలా...

నన్ను రెక్కలు   పట్టుకుని బలవంతంగా  తీస్కెళుతున్నారు. నేను రాను అని ఎంత మొండికేస్తున్నా ఆగడం లేదు. నన్ను వదలడం లేదు. జ్యోతి ఆంటీ అడ్డం వచ్చారు. ‘ఏంటి పిల్లను   చంపేస్తారా..? ఇష్టం లేదంటుందిగా, ఎందుకు తీసుకెళ్తున్నారు’...

ఇవాళ చిత్రకొండ గంగాధర్ పుట్టిన రోజు

ఆ పేరే నాకెంతో ఇష్టం ! ఆయన వైపు చూస్తే చాలు,ఆరాధన కలుగుతుంది.ఆయన ఏ పని చేస్తున్నా,ఎటు తిరుగుతున్నా, ఇంట్లో ఉన్నంత సేపూ మనసు సంతోషంతో గంతులు వేస్తుంది. నేను మరీ చిన్నగా ఉన్నప్పుడు చుట్టుకు చుట్టుకు తిరుగుతుంటే...

తిమ్మాపురం బాలకృష్ణారెడ్డి - సారంగ తొలి కథలపోటీ విజేతలు

తిమ్మాపురం బాలకృష్ణారెడ్డి - సారంగ తొలి కథలపోటీ విజేతలు

తిమ్మాపురం బాలకృష్ణారెడ్డి - సారంగ తొలి కథలపోటీ విజేతలు

తిమ్మాపురం బాలకృష్ణారెడ్డి - సారంగ తొలి కథలపోటీ విజేతలు

తిమ్మాపురం బాలకృష్ణారెడ్డి - సారంగ తొలి కథలపోటీ విజేతలు

తిమ్మాపురం బాలకృష్ణారెడ్డి - సారంగ తొలి కథలపోటీ విజేతలు

“మా పెద్దమ్మారూంలో లేకుంటే యిల్లంతా బోసిపొయ్యింది. యెన్ని దినాలైనా సరే, ఆమెను తొడుక్కోనొచ్చినాకే, మళ్లా యీయింటి గడప తొక్కేది,’’ అంది స్వరాజ్యం తలుపు మూసేముందు లోపలున్న వుత్తరపుగదికి వేలాడుతూ వున్న బీగాన్ని కొరకొరా...

అన్నపూర్ణమ్మ చెరువుకు వస్తుంటే ఊరు ఊరంతా ఒక పారవశ్యానికి లోనవుతుంది పచ్చటి మేలిమి బంగారు ఛాయ ఐదున్నర అడుగుల ఎత్తుతో , కళ్ళు పెద్దవి కానీ స్వేచ్ఛగా నవ్వ గలిగితే చిన్నవవుతాయి .. దానితో మొఖమంతా  ఒక  అందం అలుముకుంటుంది...

“ఏయ్‌! రాణీ ఇటికలు అయ్యిపోనాయి ఇంకో గమేళాతో ఇయ్యి” అన్నాడు పరంజా మీద కూర్చున్న సతీష్‌, ‘‘అంత తొందరేంటి ఇస్తున్నాగా” అంటూ చిరాగ్గా చూసింది రాణి. నలుగురు మేస్త్రీలు, నలుగురు హెల్పర్ల్ తో సుబ్బారాయుడు గారి ఇల్లు  కట్టుబడి...