ముగింపు లేని కల అతని కథ!

మూడు దశాబ్దాల పాటు సాహితీ క్షేత్రంలో నిలబడి రచనలు చేయటం అంత తేలికైన విషయమేమి కాదు. దాదాపు 90 కథలు, మూడు నవలలు, పాతిక పైగా వ్యాసాలుగా విస్తరించిన డా. చంద్రశేఖరరావు సాహితీ జీవితం ఆరుపదులు నిండకుండానే ముగియటం తెలుగు సాహిత్య రంగానికి పెద్ద లోటు.

తెలుగు సాహిత్యంలో ప్రయోగాత్మకమైన వచనానికి పేరు  చంద్రశేఖర రావు. కథా వాక్యానికి స్వాప్నిక అధివాస్తవిక భాషనిచ్చినవాడు. కథనంలో అత్యాధునిక రాస్తాలో నడిచినవాడు. మంచి చదువరి. మృదుభాషి.

దుఃఖాన్ని క్రోధాన్ని , భయాన్ని అక్షరాలుగా అనువదించి మరణం అంటని ముగింపును కలగన్న కలం యోధుడు , కథకు కొత్తకు రంగులద్దిన కథా చిత్రకారుడు డా. వి. చంద్రశేఖరరావు ప్రథమ వర్థంతి సందర్భంగా జూలై 8 2018 ఆదివారం….ఆయన కథల పుస్తకం  “ముగింపుకు ముందు”….ఆవిష్కరణ గుంటూరులో జరుగుతోంది. ఈ సందర్భంగా ఆ కథా సంపుటిలో వీసీఆర్ గురించి నాలుగు  వాక్యాలు….సారంగ పాఠకుల కోసం…..

***

ముగింపు తరువాత.…

ఆరేళ్ల క్రితం చంద్రశేఖరరావు రాసిన ఒక కథ పేరు “ముగింపుకు ముందు” తో తన మరణానంతరం ఇలా కథా సంపుటి తీసుకురావాల్సి వస్తుందని ఎవరమూ ఊహించలేదు.

మూడు దశాబ్దాల పాటు తన ప్రత్యేక శైలితో కథా ప్రపంచాన్ని అబ్బుర పరచిన నిరంతర రచనాశీలి కలం ఆకస్మాత్తుగా ఆగిపోయింది. ఆరు పదులు నిండని వయసు, అందులో మూడు పదుల రచనా జీవితం అనేక వత్తిడులతో కూడిన ఉద్యోగ నిర్వహణలో ఉంటూనే రచనే ప్రధాన కార్యక్షేత్రంగా సాగిన నిబద్ద జీవితం ఆయనది.

2012లో ఒకే సారి రెండు నవలలు- ఆకు పచ్చని దేశం, నల్లమిరియం చెట్టు, ద్రోహ వృక్షం కథా సంపుటిని ప్రచురించుకున్నారు. ఆ తరువాత ఎంపిక చేసిన 31 కథలతో విశాలాంధ్ర వారు చిట్టచివరి రేడియో నాటకం కథా సంపుటిని ప్రచురించారు. 2012 తర్వాత చంద్రశేఖర రావు తరచూ అనారోగ్యానికి గురవుతూ వచ్చారు. బహుశా అందువల్లే కొద్ది కథలు వ్యాసాలు మాత్రమే రాయగలిగారు.

వివిధ అంశాలపై చంద్రశేఖర రావు రాసిన పాతిక పైగా వ్యాసాలు, ఆయన సాహిత్యాన్ని వివిధ సంధర్భాల్లో విశ్లేషిస్తూ వెలువడిన వ్యాసాలు ఇంకా వెలుగు చూడవలసి ఉంది. భవిష్యత్తులో ఈ రచనలను పాఠకుల ముందుకు తీసుకొచ్చే ప్రయత్నం చేస్తాం.

మరణం అంటని ఒక ముగింపును కలగన్నరచయిత మరణానంతరం వస్తున్న కథా సంపుటి ఇది.

                                            -చంద్రశేఖర రావు కుటుంబ సభ్యులు, మిత్రులు

“చంద్ర” భాష

~

సాయంత్రపు ధూళి అంతా కడిగేస్తూ
కొన్ని మాటల్ని నెమ్మదిగా
పూల కన్నా సుతారంగా
రాల్చావు నువ్వు
అంతకుముందు తెలిసిన అర్థాలన్నీ
మూగవై పోతూ వుండగా-

వచనంలోని శబ్దాల చప్పుళ్ళ మధ్య
కాసింత మౌనాన్నీ,
నీ/ నా/ మనల మధ్య ఖాళీల్లో
కొంత హంస గానాన్నీ
పాల కన్నా మెత్తగా వొలికించావని
నమ్ముతూ వుంటానా,

మూత పడిన పుస్తకం కింద
వొత్తిపెట్టిన సంద్రాలన్నీ వులిక్కిపడి లేస్తాయి
వొక జలపాతమేదో వొళ్ళు విరుచుకొని
వెనక్కి జారుకుంటుంది.

భాష దానికదే మృత దేహం.
దాని రక్తమాంసాల్లోకి మళ్ళీ పంపే నెత్తురు
నీ/ నా చిర్నామా చీటీ.

ఆ చీటీ పట్టుకొని
తరుముకుంటూ వెళ్తాం తెలియని వీధుల్ని!

–అఫ్సర్ 

స్కెచ్: అక్బర్ , పరిచయం: చందు తులసి