మారేడ్పల్లి బుద్ధ

ఉదారస్వభావం,సాయంచేసే గుణం,సేవాభావం, మానవత్వం,ఇవి అంతరించిపోతున్న పదాలని బాషాశాస్త్రవేత్తలు చెప్తున్న మాట.నిజమేనేమో?కాదేమో?అవునేమో?దీనికి కాలమే జడ్జ్.ఆకలో తత్వశాస్త్రం.కడుపొక కావ్యం.కన్నీళ్ళు ఇతిహాసాలు.

ఆకలికి వయస్సు, దుఃఖానికి కొలత, బాధకి జాగ్రఫీ ఉంటుందా?”పుడుతున్నారు,పెరుగుతున్నారు, చదువుతున్నారు,ఉద్యోగిస్తున్నారు,పెళ్లిచేసుకుంటున్నారు, వాళ్ళకీ పిల్లలు పుడుతున్నారు, పెరుగుతున్నారు,

చదువుతున్నారు,ఉద్యోగిస్తున్నారు, పెళ్లి చేసుకుంటున్నారు,వాళ్ళకీ పిల్లలు….ఓహ్ ఏం పునరుక్తి వైభవం”!ఇదీ మన మీద కవి త్రిపురనేని శ్రీనివాస్ గారి కామెంట్.ఇంతేనా?ఇంకేమీ లేదా?మరేమీ ఉండదా?పుట్టింది చచ్చేందుకేనా?ఏమో?కొందరికి ఇది వర్తించదేమో?ఇతరుడి కోసం బతికే కొందరికి ఈసూత్రం నప్పదేమో?ఇది చదివి మీరే చెప్పండి.

మీరెప్పుడోకప్పుడు ఏదోపనిమీద సరదాకోసమో  చదువుకోసమో మరేదో పనిమీదనో  హైద్రాబాద్ వొచ్చేవుంటారు.లేదా రావాలని అనుకుంటూ వుంటారు.మహానగరంలో మిమ్మల్ని మరిపించే మెప్పించే అందాలెన్నో ఆకర్షణలెన్నో ఉంటాయి.

చార్మినార్ చూస్తారు మీరక్కడ.లుంబిని పార్కులోకి పోయి బోటు ఎక్కుతారు.హుస్సేన్ సాగర్లో బుద్దుడ్ని  తెలుసుకోజూస్తారు.బిర్యానీ తింటారు.తందూరి చికెన్ తిని కిళ్లీ కూడా నములుతారు.జూపార్కుకో బిర్లామందిర్కో పోతారు.ప్రవహిస్తున్న జనాన్ని చూస్తారు జిగేలుమనే కాంతుల నడుమ నడుస్తారు.ఎవడికి ఎవడితోనూ సంబంధం లేకుండా దూసుకుపోయే మనుషులు మీకు తగుల్తారు.ఇంకా ఏవేవో ఏమేమిటో చేస్తారు.చేయాలనుకుంటారు.చూస్తారు.చూడాలనుకుంటారు.భౌతికమైన అందాల్ని చూసి సంతోషిస్తారు.

సెల్ఫీలు దిగితారు.వాటిని మీ మిత్రబృందానికి షేర్ చేస్తారు. స్టేటస్ గా అప్డేట్ చేస్తారు.ఇంకా మీమీ ఫేస్బుక్ వాల్స్ మీద ప్రొఫైల్ ఫిక్స్ తో హల్చల్ చేస్తారు.సరే,బానే ఉంది.ఈసారి మీరు హైద్రాబాద్ వొచ్చినప్పుడు మాత్రం వెస్టుమారేడ్పల్లికి రండి.అక్కడేముంది అనేగా మీ సందేహం.అక్కడ కూడా ఒక బుద్ధుడు ఉన్నాడు.కానీ లుంబిని పార్కుహే లేదు.ఒక మానవుడు ఉన్నాడు అక్కడ.నడుములు ఒంగి కఱ్ఱచేతబట్టుకొని నడవడానికి కూడా కాళ్ళురాని ముసలి దాని జీవిత అనుభవంలా,బతుకు దారిన నడిచి నడిచి దారి గుండెని చేతబట్టుకొని నిలబడ్డ కూలివాడి తువ్వాలా సువాసనలా,మట్టిని బట్టి గింజను పిండి పిడికెళ్లతో అన్నం ముద్ద పెట్టె రైతు హృదయంలా,అక్కడ ఒక మనిషున్నాడు.మానవుడున్నాడు .

అతనెలా ఉంటాడనేగా మీ డౌట్. అతను నీలా నాలానే ఉంటాడు.సాదాగా ఉంటాడు.నిబ్బరంగా ఉంటాడు.తక్కువ మాట్లాడుతూ ఎక్కువ నిశ్శబ్దంగా ఉంటాడు.సన్నగా కరెంటు స్థంభం మీద పిట్టలువాలి ఎగిరినట్టు నవ్వుతాడు.బోధివృక్షం కింద బుద్దుడు కళ్ళుమూసుకున్నట్టు అతనూ కళ్ళు మూసి మనసుని తెరుస్తాడు.మీరు అతడ్ని కలిసేలోపు అతను పక్షులకు గింజలు వేస్తూనే పిల్లలకు లెక్కలు బొదిస్తూనో ఆకాశం వంక చూస్తూ ఆలోచిస్తూనే ఉంటాడు.అతని నాడికణం జాలిని చిమ్ముతుంది.అతడి కళ్ళు కరుణని కురిపిస్తాయి.ఇంకా అతడికి పక్షుల రెక్కలున్నాయి.

పిట్టల మౌనం ఉంది.అతను లెక్కలు మాస్టారు.మైనస్లో తీసే గుణంకంటే ప్లస్లో ఇచ్చేగుణమే ఎక్కువ.ఇవ్వటం అతని నైజం.జీవిత గుణం.తక్కువ హాని ఎక్కువ మేలు చేసే మనిషి.అతడ్ని చూడాలని ఉందా?అవసరం లేదేమో?అతనంటే అతని శరీరం కాదు అతనoటే అతని ఆత్మే.అసలు ఎవరికయినా వారిదయిన ఆత్మ ఉండాలేమో.

ఎన్నాళ్ళని ఒట్టి దేహంతో తిరుగుతాం ఆత్మ లేకుండా. భూమ్మీద సంచరించే ఎవడైనా వాడంటే వాడి ఆత్మే.మిగతాది అంతా ఒట్టి countless శేషమే.ఐతే ఇదంతా మాకెందుకు చెప్తున్నావు అనేగా మీ కోపం. కోప్పడకండి! మిత్రులారా! కొద్దిగా ఆలకించండి.

నేను ఒక మనిషి గురించి మాట్లాడుతున్నాను.మీరు ఆర్డర్ చేస్తే అన్ని మీకు దొరకొచ్చు.సెల్ పోను తీస్తే కోరుకున్నది చూడొచ్చు వినొచ్చు చేయొచ్చు.ఒక్క మనిషితప్ప మీరేమనుకుంటే అది మీకు దొరకొచ్చు.తనగురించి తను ఆలోచించుకునే మనిషి కాకుండా ఇతరుల గురించి ఆలోచించే మనిషి గురించి నేను మాట్లాడుతున్నాను.డైనోసర్లా మనిషికూడా అంతరించి పోతున్నాడని పెన్నులు పిసుక్కునే మనకు ఎక్కడో ఒకచోట ఒకరో ఇద్దరో బ్లాక్షిప్లా అప్పుడప్పుడూ మనుషులు తగులుతారు. వాళ్ళని గుర్తించాలి.

గుర్తుంచుకోవాలి.తెలుసుకోవాలి.తెలియజెప్పాలి.బతకడం అంటే ఏంటో,నలుగురికి సాయపడుతూ జీవించటమంటే ఏంటో చూడాలి.చూపించాలి.కరోనా తెలుసుగా..అది సృష్టించిన మరణాల సునామీ గుర్తుందిగా..అదిగో అటువంటి దిగ్భ్రాంతి సమయాసమయాన దుఃఖభీతి కాలాన,ఎవరికి ఎవరు ఆసటగా అండగా నిలబడలేని స్థితి దాపురించిన సందర్భాన,ఇతను ఏంచేశాడో తెలుసా..వీధివీధికి తిరిగి ఆకలి కడుపుల్ని ఆలకించి అన్నం మెతుకుల్ని కడుపులో పెట్టాడు.బస్తీబస్తీకి తిరిగి కన్నీళ్ళని చూసి కరిగిపోయి కరుణ కళ్ళతో భరోసా చూపుని ఇచ్చాడు.నేనున్నాను అన్నాడు.నేనుంటాను అన్నాడు.రాని రాని వొస్తే రాని కష్టాల్ నష్టాల్ అని శ్రీశ్రీ అన్నాడే అట్టానే పొతేపోనీ ఐతే అవని ఇంకొంత అప్పవుతుంది అన్నాడు.నాకు రెక్కలున్నాయిగా మళ్ళీ సంపాదిస్తా అన్నాడు.లక్షలు పెట్టి ఇతను బియ్యాన్ని కొనలేదు.ఆకలిని కొన్నాడు.కడుపుల్ని నింపాడు.

ఒకరోజుకు ఒకపూటకు ఒక్కడికి ఆకలి తీర్చడం జీవిత విజయమన్నాడు. బతికుండటం అంటే బతికించడమే అన్నాడు. తినటం కంటే పెట్టడమే హాయి అన్నాడు. కడుపు నిoపుకోవడం కన్నా మనసు నిండటమే గొప్ప అన్నాడు. ఉల్లిగడ్డలు పచ్చళ్ళు ఇచ్చాడు.నూనెప్యాకెట్లు బియ్యం పంచాడు. ఆత్మీయ హస్తం అయ్యాడు.ఇంతకీ అతని పేరు ఎంటనేగా?

అతని పేరు శైలేందర్.మూడు వేల కుటుంబాలకి కడుపులు నింపిన సేవేందర్. మీ బాట ఆదర్శనీయం.

మీసేవ ప్రశంసనీయం మనుషులున్నారని,సాటివారి బాధకు దుఃఖానికి కరిగే ఉదారులు ఉన్నారని మిమ్ముల్ని చూసాకే ఒక భరోస కలిగింది.ఎన్ని తుఫాన్లు ఒచ్చిచేరినా,ఎన్నెన్ని భూకంపాలు చుట్టుముట్టినా, మరెన్ని గాలివానలు ముంచితీసినా మిరిలానే ఉండాలి. ఉంటారు కదూ..?

*