మనం రెండక్షరాలం!

కలాలు కాగితాలు లేని రోజుల్లో
ఈ ప్రేమికుల నిట్టూర్పుల్ని
కాలాలు దాటి ఎవరు మోసుకొచ్చారో ?

చక్కని కవిత. అభినందనలు శ్రీనివాస్ గారు

‘మనం రెండక్షరాలం’ అంటూ..”ప్రేమ” యొక్క శాశ్వతత్వాన్ని, దాని అదృశ్యమైన ఉనికిని అద్భుతంగా చిత్రీకరించారు శ్రీనివాస్ గౌడ్ గారు. మొదటి భాగంలో..ప్రేమ యొక్క మొండి పట్టుదలని, విడిచిపెట్టని స్వభావాన్ని సూచించారు. అలాగే, ప్రేమ..రూపాలు మార్చుకొని పరకాయ ప్రవేశం చేస్తుందని అనిపించడం, దాని నిరంతర పరిణామానికి, పునర్జన్మకు ప్రతీకగా చెబటం బాగుంది.
కలాలు, కాగితాలు లేని రోజుల్లో కూడా ప్రేమికుల నిట్టూర్పుల్ని కాలాలు దాటి ఎవరు మోసుకొచ్చారో అనే ప్రశ్న..ప్రేమ యొక్క చరిత్రను, దాని నిశ్శబ్ద ప్రయాణాన్ని సూచించడం బాగుంది.

కవిత చివరలో ప్రేమ యొక్క లోతైన తాత్వికతను ఆవిష్కరించిన కవి అభినందనీయుడు. భూమి పొరల్లో కప్పబడిన కథలు, కాలగర్భంలో కలిసిపోయే వేర్ల కుదుర్లు, అందని లోతుల్లో ఉండే ప్రణయ ఊహలు ప్రేమ యొక్క నిగూఢత్వాన్ని, అంతుచిక్కని స్వభావాన్ని చాటిచెప్పాయి.

కవిత చివరివాక్యాల్లో కాలం అన్నింటినీ తనలో కలుపుకుంటుంది అని చెప్పడం, మనం, మన జ్ఞాపకాలు దివారాత్రుల అనంత చక్రభ్రమణంలో అదృశ్యంగా కరిగిపోతామని సూచిస్తుంది.

నువ్వు, నేను అనే ఇద్దరం రేపు రెండక్షరాలం మాత్రమే అవుతామనే వాక్యం, మానవ ఉనికి క్షణభంగురమైనదని, కానీ మన ప్రేమ అనే భావం నిరంతరం ఉంటుందని సూచిస్తుంది.

ఈ కవిత ప్రేమ యొక్క శాశ్వతత్వాన్ని, దాని నిశ్శబ్ద ప్రయాణాన్ని, కాలంతో దాని సంబంధాన్ని ఒక తాత్విక కోణంలో అద్భుతంగా ఆవిష్కరించింది. కవితా శీర్షికతోనే కవితకు ముగింపు పలకడం నచ్చింది.మంచి కవితను అందించిన మిత్రుడు గౌడ్ గారికి అభినందనలు.