బహుజనుల ఆయుధ పాఠం!

వరంగల్ నుండి ఎదిగి వస్తున్న యువ కవుల్లో పుచ్చ కుమారస్వామి ఒకరు. వృత్తి రీత్యా జీవశాస్త్ర ఉపాధ్యాయులు. సల్ల పెరుగు గొంతు జారినంత సులువుగా వీరి కవిత్వం అర్థమవుతుంది. తన వ్యక్తిత్వం లాగానే చెప్పాలనుకున్న విషయం కూడా  స్పష్టంగా, సూటిగా ఉంటుంది. సరళత తన కవిత్వ తత్వం.

*

కవి ఆశిస్తున్నది ఏమిటి? నీతి తప్పిన మానవజాతి కి వైద్యం చేయాలనుకోవడం,  అందుకు పరికరాలుగా బహుజనుల చేతి వృత్తులను ఎంచుకోవడం. ఇక్కడ స్థానభ్రంశం (displacement of things)వల్ల కవిత్వం అవడం గమనించవచ్చు.

మంగలి కత్తెర ‘వంకర బుద్దుల’ను కత్తిరించడం లో, కమ్మరి కొలిమి ‘స్వార్ధపు మలినాలను’ కరిగించడంలో, కుమ్మరి ‘మట్టి లో కుళ్ళు నిండిన మెదళ్లను కలిపి తొక్కేయడం’ లో, చాకలి రేవు ‘ఆకతాయి మరకలను’ ఉతికి ఆరేయడంలో, వడ్డెర సుత్తి ‘మనిషికున్న అహం రాళ్లను తునకలు చేయడం’లో, గంగపుత్రుల వల ‘లంచావతారపు కలుపులను కట్టి పడేయడం’ లో, ఎరుకలి తట్ట ‘అవినీతి అన్యాయాల పెంటను ఎత్తిపడేయడం’ లో, నేత మగ్గం కీచకుల నరాలను పడుగు పేక లుగా పేర్చడం లో, గీత కార్మికుని కత్తి ఆకలి చూపుల పొరలకు మెర పెట్టడంలో, వడ్రంగి పెద్ద బాడిశ మృగాళ్ల మర్మాంగాలను కసిగా చెక్కడంలో… ఇలా క్రియా సమన్వయం పాటిస్తూ కవిత్వం   చేయడం చూడవచ్చు.

చేతివృత్తుల పునరుజ్జీవనం గురించి తపన పడుతూనే, రావాల్సిన సామాజిక మార్పునకు బహుజనుల ను సమాయత్త పర్చడం, వారి బాధ్యతను గుర్తు చేయడం అంతర్లీనంగా కవి ఉద్ధ్యేశ్యంగా భావించవచ్చు. “We have to talk about liberating minds as well as liberating society – Angela Davis”.

*

బలమైన తాత్త్విక పునాదిపై నిలబడి రేపటి కవిత్వాన్ని వాగ్ధానం చేస్తున్న కవి త్వరలోనే పుస్తకమై పలకరించాలని కోరుకుంటూ శుభాకాంక్షలు.

*