బివివి ప్రసాద్ఉన్నది ఉంది, లేనిది లేదు
ఉన్నది లేదు, లేనిది ఉంది
ఉన్నదీ ఉంది, లేనిదీ ఉంది
ఉన్నదీ లేదు, లేనిదీ లేదు
ఇది నీటిలాంటి కవిత
గాలి లాంటి కవిత
ఎలా కావాలంటే అలా వంపు తిరుగుతుంది
మడతలు పడుతుంది, సర్దుకుంటుంది
ఎప్పుడు ఎలా కావాలంటే అలా
మార్చుకొని చదువుకోవచ్చు
అవి ఉత్త పదాలనుకొంటే
పదాల్లోకి దారి తప్పుతావు
భావాలనుకుంటే భావాల్లోకీ
అనుభవమనుకుంటే అనుభవంలోకీ తప్పిపోతావు
నీకిప్పుడు కావలసింది
పూలు రాల్చిన కొమ్మలానో
ఆకులు రాల్చిన చెట్టులానో ఉండటం కాదు
చెట్టుని రాల్చిన ఆకాశంలా ఉండటం
ఆకాశాన్ని రాల్చిన అనంతమై పోవటం
ఉన్నావా, లేవా
ఈ పదాలతో మరో కవిత రాస్తున్నావా
ఎవరో తలుపు తట్టినట్టు
ఏదో నీ నిద్రని తట్టిన చప్పుడయితే చెప్పు
*
పెద్దన్న
Nowsheen Mushtaq
Elanaaga
Nandini Mitra
కృష్ణుడు
కె. శ్రీనివాస్
బమ్మిడి జగదీశ్వరరావు
తట్టినట్టు అయ్యింది
నీకిప్పుడు కావలసింది
పూలు రాల్చిన కొమ్మలానో
ఆకులు రాల్చిన చెట్టులానో ఉండటం కాదు
చెట్టుని రాల్చిన ఆకాశంలా ఉండటం
ఆకాశాన్ని రాల్చిన అనంతమై పోవటం
-Great.
ఉన్నట్టనిపించేదంతా లేనట్టేనేమో! లేనేలేనట్టనిపించేదే అసలున్నట్టేమో!
Beautiful inner voice Sir , filling up an arid heart
నీకిప్పుడు కావలసింది
పూలు రాల్చిన కొమ్మలానో
ఆకులు రాల్చిన చెట్టులానో ఉండటం కాదు
చెట్టుని రాల్చిన ఆకాశంలా ఉండటం
ఆకాశాన్ని రాల్చిన అనంతమై పోవటం…..Nice lines
మీకూ ఆకాశానికి అనంతమైన స్నేహం సుమా…
కవిత బాగుంది ప్రసాద్ గారు
నీకిప్పుడు కావలసింది పూలు రాల్చిన కొమ్మలానో ఆకులు రాల్చిన చెట్టులానో ఉండటం కాదు చెట్టుని రాల్చిన ఆకాశంలా ఉండటం ఆకాశాన్ని రాల్చిన అనంతమై పోవటం.. అద్భుతంగా ఉంది ప్రసాద్ గారు. .. నిఝమే.. అంతా భ్రమే మరి… మాయాలోకంలో ఉన్నాం.
అందరికీ ధన్యవాదాలు 🙏☺
పదాల్లో భావచిత్రాలు చిత్రీకరించడం గొప్పగా చేసారు –చెట్టును రాల్చిన ఆకాశం, ఆకాశాన్ని రాల్చిన అనంతం, నిద్రను తట్టిన చప్పుడు లాంటివి. 👌👌
“నీటిలాంటి..” అనే ఈ కవితలో బివివి ప్రసాద్ గారు మనస్సు, భావన, అనుభవం అనే లోతైన ప్రక్రియలను అత్యంత సంక్షిప్తంగా, అర్థవంతంగా చెప్పారు. మొదటి పాదాలే – “ఉన్నది ఉంది, లేనిది లేదు / ఉన్నది లేదు, లేనిది ఉంది…” – ఒక తాత్విక ప్రశ్నను, ఒక గందరగోళ స్పష్టతను మనముందు ఉంచుతాయి. ఈ వాక్యాలు యదార్థానికి, భ్రమకి మధ్య ఉన్న అస్పష్టమైన సరిహద్దులను గుర్తుచేస్తాయి. కవితను నీటిలా, గాలిలా అనడం ద్వారా అది నిర్దిష్టతకు లొంగదని, ఎలాంటి అర్థాన్నయినా పఠకుడు తన అనుభవాన్ని బట్టి darin చేయగలదని చెబుతోంది.
ఈ కవితలో పదాల్ని నేరుగా అర్థం చేసుకుంటే తప్పుతావని, వాటిని భావాలుగా చూస్తే మరింత లోతుగా దారులు తెరుచుకుంటాయని సూచించబడింది. అనుభవం అన్నదీ వ్యక్తిగతమైనదే అయినా, ఈ కవిత మనల్ని ప్రతి ఒక్కరూ తమ్ములో కనిపించుకునేలా చేస్తుంది. కవి చివరగా మనసుకు ఓ మేల్కొలుపు నిచ్చాడు – “ఉన్నావా, లేవా?” అన్న ప్రశ్న ద్వారా మన అంతర్మధనాన్ని నిద్రలేపుతున్నాడు. “ఏదో నీ నిద్రని తట్టిన చప్పుడయితే చెప్పు” అనడం ద్వారా, అది కవిత్వమా? జీవితం యొక్క సత్యమా? అనే అన్వేషణలో మనల్ని గమ్యం లేకుండా పంపేస్తాడు.
సంపూర్ణంగా ఈ కవిత అనేది ఒక అర్థాల లేబుల్లను తిరస్కరించే, అనుభవాలతో తడిసిన, మనసును తడిమే మౌనపు తాకిడి. ఇది చదువుతూంటే మన ఆలోచనలు మెల్లగా కదలడం మొదలవుతుంది – అలా నీటిలా, గాలిలా.