ఏకాకి వలపోత

నీడలు తెగిపోతాయి

జీవితం ఉన్నట్టుండి ఒక జ్ఞాపకమై వెంటాడుతుంది

ఎంతకూ తీరని వేదన

మనస్సు పొరల నిండా నిండుకుంటుంది

కళ్లముందే చూస్తుండగా

మూడురాళ్ల పొయ్యి కూలిపోతుంది

ఎవరి దారిన వారు పాత్రలు ముగించుకొని వెళ్లిపోతారు

మిగిలిన ఒత్తుకుండా

ఏ ఒంటరి జీవితాన్ని ఈదుతుందో

ఎవ్వరికీ పట్టదు

ఎన్ని ముచ్చట్లను కుప్పలు పోసి చలికాచుకున్నారో

సూర్యోదయాలు, సూర్యస్తమయాలకు

జీవిత రంగుల్ని పులిమిన ఘడియలు ఏమయ్యాయి

ఎవరికి ఎవరు ఎట్లా దొరికారు

సంధ్యా సమయ తీరాన

నాలుగు ముచ్చట్లే కదా ఓదార్పు

కూర్చున్న చెట్టు నీడ కాదు

చెట్టే మాయమవుతుంది

గుర్తులు మాయమవుతాయి

వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే

అలుముకున్న శూన్యమే కనిపిస్తుంది

కాలం వెనక్కి తిరిగిరాదు

జీవితాలు మళ్లీ రావు

మాటల్లో దొర్లాడిన కష్టం సుఖం ముఖం చూపించదు

అంతా చరిత్రలోకి చేరిపోతుంది

రేపు పుట్టబోయే వాడికి ఏ గతమూ తెలియదు

ఒకనాడిట్లా ఉండేదని చెప్పేవాడేవడు?

ఈ బతుకును ప్రేమించేవాడెవడు?

అంతా ఏకాకి వలపోత

(కరోనా ఐసోలేషన్ లో)

*