అనంతం ‘బందీ’

దేశం నడిబొడ్డున,
నిశ్శబ్దపు చీకటి పడగనీడలో
అతన్ని బంధించి,
చుట్టూ  మృత్యువు కోరల
ఊచలు నాటారు.

కన్నుపొడిచినా వినబడని
నల్లని వెలుతురు పొగల మధ్య,
అతని చిరునవ్వుని
అదృశ్యం చేయాలని కుట్ర.

చావుపొగ దట్టంగా వ్యాపించిన
కాషాయ రాజ్యపు కర్కశ కోటల్లో,
అతని శరీరాన్ని
శిథిలం చేయాలనే కక్ష.

సమూహం నుండి అదృశ్యం చేసి,
సంభాషణలని గొంతునులిమి
రాతలనీ అక్షరాలనీ చెరిపేసి
అతన్నుండి‌ భాషను
దొంగిలించాలని కౌటిల్యం.

వేనవేల ప్రశ్నలుగా మొలకెత్తి,
అనేకానేక ఆకారాలుగా
విడిపోతూ కలుస్తున్న సామూహిక ధిక్కారం
అతడు.
అనంతాన్ని ‘బంధించిన’
ఇరుకైన ఊచల మధ్య
పిడికెడు ఆకాశాన్ని,
దోసిలినిండా సముద్రాన్ని నింపాడు.
శిథిల  గోడలకు మేఘాల్ని
అలంకరించాడు.

జైలు ఇరుకైన మూలల్లో నిలబడి
ప్రపంచానికి విశాలమైన తీరాల్నిచ్చాడు.
సామూహిక ఖననాలతో కిక్కిరిసిన
దేశం శ్మశానానికి
పూలతోటలనిచ్చాడు.

సుదీర్ఘ ప్రయాణం లో నెత్తురోడుతున్న
పాదముద్రలతో నిండిన
రహదార్లు
అతని నుదిటిపై రేఖలు.

ఛిద్రమౌతున్న లేత చిగుళ్లను,
తెగిపోతున్న పూలరేకులని,
రాలి  చెల్లా చెదురౌతున్న పక్షిగూళ్ళనూ
అతిమృదువుగా అక్కున చేర్చుకున్న
నులివెచ్చటి సెలయేరు
అతడు.

దాహం తో యెండిపోయిన దేశం గొంతులోకి
అంతులేని కావ్యమై ప్రవహించే
నిత్యయవ్వన కవి.

*