విజయ్ కుమార్ ఎస్వీకే|
ముందు;
వున్నట్టుండి
రెక్కలు విరిచి
దారుల మాయ చేసి
చూడరెవ్వరు
పలుకవ్వరు
పెదవి చిట్లరు
ముఖమెరుగరు
నేలనంటుకు తిరిగే
పురుగు కల
తొక్కబడుతుంది
తర్వాత;
దేహానికెందుకో
గొడుగు పడుతాను
యిన్కెందుకో
మాట్లాడని కనుగుడ్డు
పరితపిస్తుంది
ఖాళీ
ఖాళీ
ఖాళీ….
చివరకు;
చినుకుల కుప్పల్లాగా
అంటుకునే
కలలు
సమయాలను నెత్తిన మోస్తున్నట్టే
కన్నుల చీకటి
అలల్ని అట్లా గుమ్మరించుకుంటాను
చివరికి ముందు;
తలపు దగ్గర వొక సీతాకోక
రెక్కలు వొదిలి వెళ్ళిపోతుంది
నేను యిల్లు దాటుతాను.
*
|
పెద్దన్న
అరిపిరాల సత్యప్రసాద్
సుధాకిరణ్
శ్రీరామ్
సంజయ్ ఖాన్
చిట్టత్తూరు మునిగోపాల్
శ్రీధర్ నరుకుర్తి
Beautiful images Vijay.
Tnq bro..! 🙂
పెదవి చిట్లరు, పురుగు కల, మాట్లాడని కనుగుడ్డు… విజయ్ నీ కవితల్లో కనిపించే కొన్ని పోలికలు 👌 మాకాలపు అబ్స్ట్రాకర్ 💝💝
నరేషు శుక్రియా.. 😊💝
అలల్ని గుమ్మరించడం బాగుంది
Tnq sir..! 🙂
This young poet Mr. Vijay has his own genre of text in the form of poetry. He is a poet of eye opened and enlightened one who is giving perception to tje reader. Here the agony struggle beauty at last the ultimate saturated point of the emptiness has been discovered by him is incredible. Neglected areas are the.Major tools and images of the structure of the poem. A good poem has given me a enough water for my thrist. Congrats vijay.
Thanks a lot sir for ur wonderful words on my poetry… 😊
Beautiful ,get going
Tnq so much guru.. 😊