చూద్దాం ఎన్ని కనువిప్పులు జరుగుతాయో, ఎన్ని నమ్మకాలు పటాపంచలవుతాయో, ఎన్ని మరీచికలు కనుమరుగవుతాయో, ఎవరం ఎక్కడ తెలుతామో! చూద్దాం చూద్దాం!!

ఆ ఎగ్జిబిషన్ అయిపోయాక వెనక్కి బొంబాయి వచ్చేసే ఇదంతా చెప్పగానే ఎవరూ నమ్మ లేదు కానీ నవ్వేసి ఊరుకున్నారు.

ఈ ఉదయం ఈ వేపచెట్టు కేసి చూస్తుంటే నీకు కరోనా బాధ లేదు కదా అనిపించింది.

బొల్లోజు బాబా “మూడో కన్నీటి చుక్క”కి స్వాగతం!

వాట్సాప్ యూనివర్శిటీ గురించి తెలుసా మీకు? ఇదో వర్చువల్ యూనివర్శిటీ.

చెరో గడియారపు ముళ్ళై కాలాన్ని నిర్లిప్తంగా కోసుకుతిందాం. ఏమంటావ్?

కవులు చమత్కారాల కోసం ఏవేవో రాస్తారు. కానీ అసలు సంగతులు కూడా దాచి చెప్తారు. వెతుక్కోవడమే మనపని మరి!!!

ఆ రోజు డిశంబర్ 11, 1967…..క్లాసులు పూర్తి చేసుకుని, హాస్టల్ 1 లో నా గది కి వచ్చి ఆ సాయంత్రం పూట అలా నడుం వాలుద్దాం అని పక్క మీద పడుకోగానే ….ఎక్కడి నుంచో ఒక చిన్న రణగొణ నాదం..అప్పటి వరకూ ఏ నాడూ వినని శబ్దం...

నిన్ను నేరుగా కలిస్తే నువ్వు కూడా సముద్రం ఒడ్డున శంఖంలాగే ఐపోతావు నాకు.

దాదాపు వందేళ్లకిందటే ఒక పురుషరచయిత చదువుకుంటూ కొత్తగా రెక్కలువిప్పుకుంటున్న స్త్రీల కథ చెప్పడం ఆశ్చర్యమే!

ఎక్కడైనా ఒక ఇజం వచ్చిందంటే అది ఆర్ధికమే. ఆర్ధికాంశం లేని ఇజమంటూ వుండదనేది పచ్చి నిజం.