నేనూ, మూర్తీ, రావూ హాస్టల్ 1 లో రెండేళ్ళ పాటు పక్క పక్క గదుల్లోనే ఉండే వాళ్ళం. రోజూ పొద్దున్నే నేను వాళ్ళిద్దరినీ ‘నవ్వించడంతో’ మా దినచర్య ప్రారంభం అయేది. అంటే నిద్ర లేవగానే ఏదో జోకులు వేసి కాదు. అసలు విషయం ఏమిటంటే...

మీరే వాదననైనా తీసుకోవచ్చు గానీ దిక్కుమాలిన కుల ఆధారిత మైన పాత వ్యవస్థ గొప్పదని కీర్తించకూడదు.

కుర్రాళ్ళ సంగతి కాసేపు పక్కన పెడదాం.  ఈ మావయ్యలకి, బాబాయిలకి, తాతయ్యలకి ఏం మాయరోగమొచ్చింది? 

మొన్న బెంగుళూర్ నుంచి విమానంలో వస్తుంటే ఎన్నో ఆలోచనలు. ఎగురుతూన్న విమానాన్ని చూస్తేనే ఇప్పటికీ ఆశ్చర్యంగా ఉంటుంది. విమానం ఎక్కినా అంతే. పల్లెటూరివాళ్లం కదా సత్తెపెమాణంగా అబ్బురపడతామేమో. అలాంటప్పుడు పాలగుమ్మి పద్మరాజు...

కొన్ని తరాల చరిత్రని చూస్తూ చూస్తూ కాలంతో పాటు వచ్చే ప్రతి కదలికని తన మార్గంలో కలుపుకుంటూ వెళ్ళడం యింకా కష్టం.

కుల మత జాతి భేష జాలు లేకపోయినా,  భావజాలమే వేరైనా , వాటి మధ్య సాగుతున్న స్నేహ భావం నన్ను కదిలించింది.

1968వ సంవత్సరంలో బహుశా ఆగస్ట్ లో అనుకుంటాను…నేను మా గురువు గారు సుబీర్ కార్ గారి దగ్గర డాక్టరేట్ కోసం నెలకి 400 రూపాయల ఉపకార వేతనంతో రిసెర్చ్ స్కాలర్ గా చేరి హాస్టల్ వన్ లోనే బ్రహ్మచారిగా కొనసాగుతూ ఉండగా, అప్పటి...

ముద్దు కృష్ణ గారు సంకలనం చేసిన వైతాళికులు పుస్తకం నాలాగే చాలా మందికీ ఇష్టం. కొద్దిగా తెలుగుభాష అందాలు తెలిసిన వయసులో ఆ పుస్తకం చేతిలోకి వచ్చింది. గురజాడ మొదలుకొని పలువురు ఆధునిక కవుల కవిత్వాలను రుచి చూపించింది. ఎప్పటికీ...

నిజమైన ప్రేమ వున్న చోట ఆధిపత్యానికి, హింసకి తావు లేదు. ప్రేమంటే ఆత్మగౌరవాన్ని కలిగివుండే హక్కుని గౌరవించటం. ప్రేమంటే ప్రజాస్వామిక ప్రవర్తన.

మాష్టారు విని ఊరుకోలేదు. ప్రతీ గమకం దగ్గరా తన అనుభూతిని ఆవిష్కరించేవారు.

అది వేసవి కాలం. పాలిటెక్నిక్ ప్రొద్దుటూరులో చదువుతూ వేసవి సెలవులకు మా వూరొచ్చాను. ఇంట్లో పడుకొని ఏదో చదువుకుంటున్నాను. మధ్యాహ్న సమయమనుకుంటాను. వేసవి అనగానే మా వూర్లో నాకు గుర్తొచ్చేది చెట్లకింద, పందిళ్ళ కిందా మంచాలు...

ఇక అమెరికా వచ్చాక, 1996 లో అనసూయ గారు “తట్టుకోలేక” తన మొదటి వ్యాసం “వృద్ధాప్యం” వ్రాశారు. “ఇక్కడ “తట్టుకోలేక” అనే పదం వాడడానికి చాలా కారణాలే ఉన్నాయి. మొదటిది అమెరికాలో ఇంకెక్కడా లేని విధంగా ఆవిడకి మా హ్యూస్థన్ లోనే...