అతని కూతురేమీ లేచిపోలేదు. కులంకాని వాడినో, వేరే మతం వాడినో పెళ్లి అని పట్టుబట్టలేదు. ట్రాన్స్ జెండర్ గా మారతాననో, పెళ్లి చేసుకోకుండానే పిల్లల్ని కంటాననో కూడా అనలేదు.

ఓహ్... పారిజాతమూ, అరుగూ అలాగే వున్నాయి! ఇల్లు కట్టినప్పుడే మా ఆవిడ కోరిక ...పెరట్లో పారిజాతం చెట్టూ , దాని చుట్టూ అరుగూ వేయించమని ...జామ చెట్టు మా అమ్మ పెట్టింది. దాని క్రింద నులక మంచం వేసుకుని సాయంకాలం సేదదీరేది.

ఆదిలాబాద్ జిల్లాకు చెందిన మన్నె ఏలియా సాహిత్య వాతావరణం లేని కుటుంబంలో జన్మించినా, సాహిత్యంపై మక్కువతో కథలు చదవడం, తర్వాత రాయడం ప్రారంభించారు. ఏలియా మొదటి కథ మర్రిచెట్టు 2013లో వెలువడింది. మొదటి కథే ఐనా….పర్యావరణ...

పేరొందిన పెద్ద పత్రికలేవీ ఈ కథను ప్రచురించలేదు. ఈ యాసలో రాస్తే పాఠకులకు భాష అర్థంకాదు, కథా ప్రమాణాలు లేవు అని తిరస్కరించారు.

నిజానికి దేశవాళీ చర్మంకింద దేశవాళీ నివసించడం లేదు. అమెరికా, ఇంగ్లండ్, న్యూజిలాండ్, ఆస్ట్రేలియా, చైనా, జపాన్, జర్మనీ వంటి రాజ్యాలు నివసిస్తున్నాయి.

కొన్ని సార్లు పాత్ర ఎదిగి పోతూ ఉంటుంది, మన మాట వినదు. ఏదైనా కథ రాయడం ఒక magical ప్రాసెస్.

"నేను కందులూరు లో పుట్టి ఉండక పోతే బహుశా నేను నాటకాలు చేసి వుండే వాడిని కాదేమో. ఎందుకంటె మా వూరి ప్రజలకి కోలాటం , నాటకం , డప్పు వాయిద్యం జీవన విధానంలో ఒక భాగం. కందులూరు ప్రతి ఒక్కరికి నాటకం అంటే ప్రాణం. అందుకే నేను...

ఆ మాటకొస్తే కథలో పెద్దగా మెరుపులు, మలుపులు లేవు. సత్యజిత్ రే సినిమాలలోలా ఓ చెట్టు, కుండ, తాటాకు గొడుగు, నది, బర్రెలు కడిగే వాడు, ముసలిది అంతే! అయితేనేం చిన్న చిన్న మాటలలో పెద్ద పెద్ద  జీవిత సత్యాలు కనిపిస్తాయి. ...

నాటా--సారంగ కథల పోటీలో బహుమతి పొందిన కథ.

గ్రీన్ సిగ్నల్ వచ్చిన తరువాత టర్న్ తీసుకున్నాడు. రేర్ వ్యూ మిర్రర్ని గమనిస్తూనే ఆ రోడ్డు మీద కొంత దూరం ముందుకు వెళ్లి, ఎడమపక్క రెండవ సందులోకి కారుని మలుపు తిప్పాడు.

నాటా-సారంగ కథల పోటీలో విజేత.

నాటా- సారంగ కథల పోటీలో విజేత

“ మంగక్కేదిరా ? “ ఇందాకట్నుంచీ వెతుకుతున్నా.. పాపం తీర్థంలోకి వస్తానంది పట్టులంగా తొడుక్కొని! ఎక్కడా ఐపులేదు. నీకేవన్నా కనపడిందేట్రా?.. బతిమాలుతున్నట్టే అడిగింది రాజుగాణ్ణి.

'మర్చిపోయేదా మరి ? .. ఏదో సిగ్గుపడతావేమోనని .. వెళ్లి లైటు తీసి రా అంటే వెంటనే వెళ్లి ఆ ట్యూబ్ లైటు పీకి నా చేతిలో పెట్టేవు .. ఆ వేడికి కయ్యిమని నేనరుస్తే , మీవాళ్లు నువ్వేదో చేసేసేవేమోనని బయట్నుంచి లోపలికి వినపడేలా...

 మనసు లెదగకుండా మనుషు లెదుగుతున్న కాలం. మనుషులెదగకుండా దేశం ఎదుగుతున్న కాలం; ఈ "రికార్డులు'' ఏదో రకంగా తిరుగుతూనే ఉంటాయనుకుంటాను.

‘‘ఇంతట్లోనే భారమా? అలవాటు లేనివాడివి సిగరెట్ కొన్నావు. ప్లేటు కిచిడీ తిన్లేపోయావు! కేంపస్ లో తిరుగుతున్నావా? నీ మెదడును అడవిచేసి అందులో అనవసరపు కుంగుబాటు ఆలోచనలతో తిరుగుతున్నావా? ఓర్చుకో బిడ్డా!’’

“మీ పాఠంలోని అంశాలు మా జాతిని కించపరిచేవిగా ఉన్నాయి, వాటిని సవరించాలని స్కూల్ డిస్ట్రిక్టు కి పిటిషను పెడదాము.” అన్నాను. నేను తయారు చేసిన డ్రాఫ్ట్ తెచ్చి చూపించాను. చదివి, కొన్ని ప్రశ్నలు అడిగింది. నాకు తోచిన సమాధానం...

స్త్రీ పురుషులదే పై చేయి అయిన మన సమాజంలో పురుషుల రకరకాల మనోభావాలపై వచ్చిన కథలెన్ని?? ఇక సమాజం ఒక గుర్తింపు, గౌరవం ఇవ్వలేని వారి గురించి కథ రాస్తే నిష్ఠూరాలు కాక మరేం ఆశిస్తాం?