సాయంత్రం పువ్వు

రాకపోకల అనుభూతిలా

సుతిమెత్తని అరుణిమ

లోకపు కోపాన్నంతా జారవిడిచి

తేటగయ్యింది.

కొరికేస్తే మిగిలిపోయిన

ఓ చందమామ

మిగుల్చుకున్న నిశ్శబ్దాన్ని

పంచిపెడుతుంది.

అమాయక పసి ఆకాశాన్ని

పక్షి రెక్కలతో నిమురుతోంది.

నవ్వులన్నీ ముద్దులైతే

మనసొక సాయంత్రం పువ్వు.

*

2

సముద్ర ఓటమి

ఎక్కడి నుంచి పుట్టుకొనొస్తాయి

ఆనందమయినా,విషాదమయినా..

బహుశా ఒక ఉధృతి నుంచి కావొచ్చు..

కడలి కదలికల మీద నువు తేలడానికి

కడలే నిన్నెత్తుకొని ఎగరేయడానికీ  మధ్య

ఆధిపత్య పోరులో పుట్టిన

సంఘర్షణలోంచి కావొచ్చు..

కాలికిందే తొక్కేసినా,కాసేపే నలిగి

ఆ తరువాత చైతన్యమయిన ఉప్పెన

ఆత్మగౌరవం కావొచ్చు..

ఓ చిన్నపాటి దూరం..

ఉదయానికీ రాతిరికీ ఉన్నట్టు

వేడి శరీరానికి,చల్లబడిన మాంసానికీ

ఉన్న కాస్తంత దూరం..

ఏదో అడగాలనుకొని చేతులు చాచి

సమయం లేక ఆగిపోయిన గుండె పక్కన

రెండు అరచేతుల మధ్య ఉన్న దూరం..

ఏడుపెక్కువై ప్రేమగా మారి అతిపెద్ద నవ్వులో

ఆఖరి జీవం ఆకాశాన్ని చూస్తూనే ఉన్నప్పుడు

డేగ ఆకలి తీరడాన్ని ,నిశ్చల ఆకాశం

కళ్ళారా చూసినంత దూరం..

పరిచయమైన దేహాన్ని చూసిన ఆనందం

ఆ ప్రాణం నీలో దాక్కున్న విషాదం.

చావుబతుకులకి  మాటల మాధ్యమం.

కనులు మూత పడినప్పుడే లోపల చీకటయి

చెవుల్లో..రాళ్ళని తాకిపోతున్న నీటి సవ్వడి

తప్పిపోయిన నవ్వులో, బతికితే దొరికిన దుఃఖమో..

ఇప్పుడేదయినా ఓ తగిలే తడే..

ఒళ్ళంతా దాహం పుడుతున్నప్పుడు

ఆబగా మహాసముద్రాన్నయినా నింపుకోగల   బతుకు తడి..

ఇద్దరి చేతుల మధ్య యుధ్ధమై వచ్చి

ప్రేమను బలవంతంగా చీల్చి పారేసి

ఒక సజీవ,మరొక నిర్జీవ దేహాలుగా విడగొట్టినా..

ఓ సముద్రమా నువ్వోడిపోయావ్

నీ దగ్గరుంది నిర్జీవ దేహాలే..కానీ

ఒడ్డున ఏడుస్తున్నవి సజీవ మనసులు..

ఆ కంటి తడిని కనీసం తాకగలవా..??

*

పెయింటింగ్: సత్యా బిరుదరాజు