లోపలి మనిషికి రెక్కలు: బండారి రాజ్ కుమార్

“గరికపోస(2010)” పేరుతో మొదటి కవితాసంపుటి తీసుకొచ్చాను. ప్రింటింగ్ ప్రెస్ లకు విజిటింగ్ కార్డ్స్ ఆర్డర్లు తెచ్చివ్వడం, ట్యూషన్లు చెప్పడం, ప్రైవేట్ పాఠశాలల్లో పార్ట్ టైం గా పాఠాలు చెప్పడం,  పాన్ షాప్ పెట్టుకొని నా కాళ్లపై నేను నిలబడడం, కుటుంబ బాధ్యతల్ని పంచుకోవడం మొ॥నవి  జీవితం నేర్పిన పాఠాలు. ఒక వైపు తెలంగాణ మలిదశ ఉద్యమం  సాహిత్యాన్ని పదును పెట్టడం, మరోవైపు రకరకాల మనుషులు, వారి వ్యక్తిత్వాలు అర్థంకావడం, సమాజంతో నిత్యసంఘర్షణ, సర్దుబాట్లు అనివార్యమనే స్థితికి రావడం వ్యక్తిగా నన్ను నేను మెరుగుపరుచుకోవడానికి దోహదపడింది. “నిప్పుమెరికెలు(2013)” పేరుతో ఉద్యమ కవిత్వ సంపుటిని తీసుకొచ్చాను. 2010 లో గవర్నమెంట్ ఉద్యోగం రావడం నా జీవితంలో ఒక మైలురాయి. ఆర్థికంగా నిలదొక్కుకొని కుటుంబ బాధ్యతల్ని తీసుకోవడం, సామాజిక బాధ్యతల్ని అర్థంచేసుకోవడంలో, సాహిత్యాన్ని సృజించడంలో మరింత పరిధిని విస్తృతపరుచుకున్నట్లు అనిపించింది. తెలంగాణ రాష్ట్ర సాకారం తర్వాత బహుజనుల జీవితాల వెతలు “గోస(2016)” పేరుతో కవిత్వంగా మలిచాను. వ్యక్తిగత జీవితంలోని సమస్యలు, సామాజిక జీవితంలోని సంఘర్షణల మధ్య తీవ్రంగా నలిగి సతమతమైన బతుకు చిత్రాన్ని “వెలుతురు గబ్బిలం(2018)”గా కవిత్వరూపంలో తీసుకొచ్చాను. నా కవిత్వ ప్రయాణానికి దిక్సూచిగా పనిచేసిన వారిలో  ననుమాస స్వామి” ముఖ్యులు. వ్యక్తిగతంగా, కవిత్వపరంగా నన్ను తీర్చిదిద్దే మిత్రులు కేతిరెడ్డి యాకూబ్ రెడ్డి, కాసుల రవికుమార్ , వడ్లకొండ దయాకర్ , ప్రేమ్ కుమార్ చిట్ల, కుమారస్వామి , తర్వాత నా కవిత్వాన్ని తూచి సలహాలు ,సూచనలు అందించిన వారిలో అన్వర్ , పొట్లపల్లి శ్రీనివాసరావు, అంపశయ్య నవీన్ , బన్న అయిలయ్య, సి.నారాయణరెడ్డి, కె.శివారెడ్డి, జూలూరి గౌరీశంకర్ , అమ్మంగి వేణుగోపాల్ ,యాకూబ్ ,దర్భశయనం శ్రీనివాసాచార్య, శిలాలోలిత, శిఖామణి, పర్సా వెంకటేశ్వర్లు, కోవెల సుప్రసన్నాచార్య మొ॥ పేర్కొనవచ్చు.