అనంతవాయు వొక నియంత
మంటలకౌగిలి పాషాణ శాసనం
పన్నీటికి ఖరీదు కట్టేది బూడిదే
అస్తమయం నిత్యం చితిలోనే
సమ్మోహ ప్రపంచంలో కాలుపెట్టాక
పువ్వుల పుట్టుక ఒక పరిహాస పీఠిక
అరణ్యాల ఉనికి అంటరాని క్రీడ
సామ్రాజ్య విస్తరణే ఏకైక నినాదం
+++++
లోయల్లో వికారాలు విర్రవీగుతాయి
శిఖరాలపై పెనువిపత్తులు పేట్రేగుతాయి
చూపులూ చేతలూ బరితెగిస్తాయి
సుషుప్త గొంతుకల దీనారావాలతో
పచ్చని దిక్కులు పిక్కటిల్లుతాయి
భీతహరిణులు బేలగా కొమ్ములిసురుతాయి
లోహపదఘట్టనల నడుమ భయంకర నిశ్శబ్దీకరణ
పరుగెక్కడికో పందెమెవరితోనో తెలియదు-
అద్దాలను మోసగించే అలంకారాలెందుకో
భుజం మోయలేనన్ని భూములెందుకో
నిట్టాడుకు బదులు నింగినంటే భవనాలెందుకో-
నిర్భీతిగా మరణించగల
క్షణకాలాన్ని కలగన గలవా
దళసరి దాహాల సముద్రాన్ని ఈది
పెరటిబావిలో దప్పిక తీర్చుకోగలవా
పరీక్షమాత్రంగా నాలుక కత్తిరించుకుని
ఖాళీడుపుల లోతుల్ని లెక్కించగలవా –
ప్రాణవాయు వొక ప్రజాక్షేత్రం
ఉల్లంఘన నిప్పులాంటి నిరసన
ఉదయకాంతి ఒక నిరంతర స్వప్నం
కన్ను విప్పి చూడు
బూడిద కూడా పరిమళ భరితమే
—0—
painting: Satya Birudaraju
Very good poem. Reminded of Ajanta due to inherent music of words.
Thank you very much sir.
Very good poem sir.
Thanks a lot Mahamood garu.