ప్రియమైన నీకు,
తెలుసు కదా! మనిషి ఆలోచనలు అక్షరరూపం దాల్చినప్పుడు మనిద్దరం పుట్టాం. జన్మమాధుర్యంలో సోలిన మన చేతుల్ని చిరునవ్వుతో విడదీసిఈ లోకంలో వదిలారు. అప్పట్నుంచీ మనం ఒకరికొకరం అన్నట్టు ఉంటూ వచ్చాం.
మనిద్దరం ఎక్కడెక్కడ కలిశామని చెప్పడానికి ఒక అంతంటూ ఉందా? చెరువుగట్ల పైనా, వెన్నెల రాత్రుల్లో. బస్సుల్లో, రైళ్లలో, విమానాల్లో కలిసాం. సముద్రపు ఒడ్డున, వేసవి సాయంత్రాలలో.
అంతేనా! మనం తిరగని చోటంటూ ఉందా? ఊర్లు దాటాం. పట్టణాలు తిరిగాం. దేశాలు విడిచాం. కొత్తలోకాల్లో రెక్కలు కట్టుకుని తిరిగాం. గ్రహాలు, నక్షత్రాలు, పాలపుంతలు – మన ప్రయాణంలో మనం చూసిన చోట్లన్నీ లెక్కపెట్టగలమా?
మనుషుల మధ్య మనం కలిసి తిరిగాం. ఏకాంతంలోనూ నేను నీతో ఉన్నాను.
ఎన్ని వేల సంవత్సరాలదో కదా మన పరిచయం. నీకోసం ఎంతమంది కొత్తవాళ్లని తీసుకొచ్చి నీకు పరిచయం చేశానో గుర్తుందా? రాజేశ్వరి గుర్తుందా? అమీర్? మీరా? వీళ్లందరితోనే కదా మన సావాసం ఒకప్పుడు. వాళ్లతో స్నేహమొద్దని పెద్దవాళ్లు ఎంత వారించినా రహస్యంగా ఎలా కలిసేవాళ్లమో గుర్తులేదా? పాపం దయానిధి గుర్తున్నాడా? కోమలి, అమృతం గుర్తున్నారా? వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల ఎలావుందో! తనకోసం ఎంత వెతికించుకుందో గుర్తుందా? వీళ్లందరినీ నీకు పరిచయం చేసింది నేనే కదా! వీళ్లేనా? ఊర్వశి-పురూరవుడు, లైలా-మజ్ను, రోమియో-జూలియట్ వీళ్లంతా నీకు పరిచయమే కదా! నేనింత చేసినప్పటికీ నేనెప్పుడూ నీతో అనలేదు – నువ్వు నాకు ఋణపడ్డావని. ఎందుకంటే నేనే నీకు ఎక్కువ ఋణపడిఉన్నానేమో అనిపిస్తుంది ఒక్కోసారి. ఎందుకంటే నువ్వులేకుండా నేను లేనుగా!
(మిగతా ఈ వీడియోలో వినండి)
Add comment