లక్ష్మి కందిమళ్ళమధ్యాహ్నపు గాలులు
ఆకుల మీద గీసుకు పోతూ..
శాంతి లేని కాలంలో బరువుగా
చెదిరి పోయే దృశ్యాలు
నలత పడ్డ కంటి తడి.
చిత్రకారుడి చిత్రం లో
నిరాశ చేరితే
చిత్రమంతా
చీకటి మరకలు
విషాదం గా కనిపిస్తాయి.
*
అయినా కూడా
మళ్ళీ పగుళ్ల నుండి
పొడుచుకు వచ్చే జీవం
పచ్చని పూవుని పూస్తుంది.
చూశావు కదా!
ముగింపు లో కూడా
సన్నటి ధారకట్టి
చెవికింపుగా వినిపించే
సంగీతంలా అది జననం.
అందుకే,
మరణం దూరమే –
2
నిరాకారము
పూలు రాలే వేళ
చెట్టు కన్నీళ్ళు కార్చింది
చిత్రం గీస్తున్న చిత్రకారుడి గీత చెదిరింది.
హృదయం విషాదమైన వేళ
చీకటి చేరింది
దృశ్యం అదృశ్యం అయ్యింది
ప్రేమించిన పాట
ఒకటి
పలవరింతలా మారింది
మరి, నిద్రలేని ఆ రాత్రి
కలకు తావెక్కడిది
అంతా నిరాకారము.
*
పెద్దన్న
కృష్ణుడు
శ్రీనివాస్ గౌడ్
కృపాకర్ పోతుల
తిలక్ బొమ్మరాజు
కవనమాలి
స్వాతి కుమారి
చాలా చాలా బాగున్నాయి రెండు కవితలు!
ధార
జనన మొక మరణం
మరణమొక జననం
నిరంతరం…
నిరాకార ము
ఆకార నిరాకారాల
నిరంతర సాకారం!
మీ ఆత్మీయతకు చాలా ధన్యవాదాలు పెద్దనాన్న గారు. ❤