కుటుంబ హింసకు పరాకాష్ఠ ‘బక్రి’

“జహీరాబీకి పెళ్లై తొమ్మిదేండ్లు కూడా  కాలేదు ఏడుగురు పిల్లల తల్లి. పిల్లగానికి పిల్లగానికి కనీసం సంవత్సరమైనా ఎడం లేదు. అట్లంటే చాలా అన్యోన్యమైన దాంపత్యమని, భార్యా భర్తలిద్దరు చిలకా గోరింకల్లా ముద్దు ముచ్చట్లతో సుఖవంతమైన జీవితాన్ని గడుపుతున్నారనుకోవడానికి లేదు. ముగ్గురు బిడ్డలు, నలుగురు కొడుకులు. ఎప్పుడు కడుపులో నలుసు పడుతుందో తెలీదు. ఆమెకు ఇన్ని ప్రెగ్నెన్సీలు ఎలా వచ్చాయో తెలీదు. “

హిందూ స్త్రీలకన్నా ముస్లిం స్త్రీలు మరింత కష్టాల కడలిలో కొట్టుకుపోతుంటారు. ఆ పరదాల వెనుక, ఆ చీకటి నిండిన నాలుగు గోడల మధ్య వాళ్ళు పడే కష్టాలు అసలు వెలుగు చూడనే చూడవు. హిందూ స్త్రీలు పొందుతున్న స్వేచ్చతో పోలిస్తే ముస్లిం స్త్రీలు పొందే స్వేచ్చ అతి తక్కువ. పేదరికం, నిరక్షరాస్యత, కుటుంబ నియంత్రణ ఆపరేషన్ పట్ల విముఖత, పురుషాధిక్యత, మత ఛాందసాలు వెరసి ఇవన్నీ ముస్లిం స్త్రీని కనిపించని సంకెళ్లతో బంధించివేస్తున్నాయి. తిరుగుబాటు చేయడానికి కానీ, ఉన్న దుర్భర పరిస్థితి నుండి పారిపోవడానికి కానీ అవకాశం లేదు. కుక్కిన పేనులా చచ్చుకుంటూ అన్నీ పంటి బిగువున భరించాల్సిందే. ఈ పీడననంతా మన గుండెకు కూడా ప్రసరించే ఒక మంచి కథ ‘బక్రి’.

బక్రి కథ బక్రి చదవండి.

“యాకూబ్ మియా ఇంట్లో ఉన్నంత సేపు భార్యను తిట్టుకుంటూనో, కొడుతూనో ఏదో ఒక లొల్లి చేస్తూనే ఉంటాడు. పిల్లల్ని తిట్టడం, కొట్టడం ఆయనకో అలవాటు. ఇదొక సామ్రాజ్యమని, ఈ సామ్రాజ్యానికి తానే పహేన్ షా అన్నట్లుంటుంది యాకూబ్ మియాకు. ఒక మాట చెప్పింతరువాత కూడా తన పని కాలేదో ఇంట్లోనే ఓ నరకాన్ని సృష్టిస్తాడు. అన్నీ అలవాటు చేసుకుంది జహీరాబీ. శారీరక, మానసిక నరకాల్ని అనుభవిస్తున్న జహీరాబీ భర్తలో లేదనుకున్న ప్రేమను, దయా గుణాన్ని ఈ మధ్యనే చూస్తోంది. అదీ ముఖ్యంగా యాకూబ్ మియా తాను పెంచుతున్న ఒక మేక మీద ఇవన్నీ చూపించడం. దీన్ని భరించలేక పోతుంది జహీరాబీ.”

యాకూబ్ మియాకు మేకే లోకమైపోయింది. మేక కోసమే ఇంటికి తొందరగా వస్తాడు. వస్తూ వస్తూ దానికి కూరగాయలు, చెట్ల ఆకులు తీసుకొస్తాడు. దానికి నీళ్ళు, మేత పెట్టారా లేదా అని ఆరా తీస్తాడు. నిద్ర కూడా పోకుండా మేకను ముద్దు చేస్తాడు. అల్లారు ముద్దుగా పెంచుతుంటాడు. ఏ అర్ధ రాత్రో, తనకు కావాలనుకున్నప్పుడో పెద్ద గూడ్స్ లారీ రోడ్డు మీద పడ్డట్టు జహీరాబీ మీద పడేవాడు యాకూబ్ మియా. మేక రాకతో ఇది కొంత తగ్గింది. ఇంత పావురంగా పెంచుకున్న ఆ మేక చివరికి ఏమైంది? జహీరాబీకి మళ్ళీ కష్టాలు ఎలా మొదలయ్యాయి అనేది తెలుసుకోవాలంటే మనం ‘బక్రి’ కథ చదవాల్సిందే.

ఇదొక రెండు పొరల కథ. పై పొర అంతా మేక గురించిన కథలా కనిపిస్తుంది. కింది పొర అంతా ఒక ముస్లిం స్త్రీ యొక్క దయనీయ కథ వినిపిస్తుంది. కథంతా మేక చుట్టూ తిరుగుతున్నట్టే తోస్తుంది  కానీ వాస్తవానికి ఇది జహీరాబీ కథ. కుటుంబమనే ఇరుసులో పడి ఎంత మంది స్త్రీలు ‘బక్రా’లవుతున్నారో కథకుడు చాలా ధ్వన్యాత్మకంగా చెప్తాడు. మేకకు, స్త్రీకి అభేదం పాటించి ఇద్దరూ కుటుంబం కోసం ఎలా బలవుతున్నారో చాలా ఆర్ద్రంగా చిత్రించాడు కథకుడు.

మేక పిల్లకున్న విలువ కూడా స్త్రీకి లేదని, ముస్లిం స్త్రీ పురుషాధిపత్యం వల్ల లారీ టైరు కింద పడిన కుందేలులా నలిగిపోతోందని చెప్పడంలో కథకుడు నూటికి నూరు పాళ్లూ సఫలీకృతుడయ్యాడు.  ఇది ప్రతి ముస్లిం స్త్రీ కథ. ప్రతి ఇంటింటికో ‘బక్రీ’ ఉందని అర్థమవుతుంది. ఎంతో ఆప్యాయంగా పెచ్చుకున్న మేకను చివరికి అందరూ కలిసి పోగులు వేసుకొని, కుప్పల కింద పంచుకున్నట్లుగానే ముస్లిం స్త్రీని కూడా ఈ సమాజం, తల్లిదండ్రులు, భర్త, పిల్లలు, కుటుంబం పోగులు వేసుకొని పంచుకుంటున్నారని, ముస్లిం స్త్రీకి ఏ విధమైన స్వతంత్ర ప్రతిపత్తి లేదని చాలా నర్మగర్భంగా చెప్తాడు కథకుడు.

కథలో ప్రధాన పాత్రలు మూడే. అవి జహీరాబీ, యాకూబ్ మియా, మేక. అప్పుడప్పుడు మరికొన్ని పాత్రలు తెర మీదికి వచ్చిపోతుంటాయి కానీ వాటి ప్రాధాన్యత తక్కువ. జహీరాబీ ఇవాళ్టి ప్రతి ముస్లిం స్త్రీకి ప్రతిబింబమైన పాత్ర. ఇట్లాంటి జహీరాబీలు ఈ రోజు ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఏ ముస్లిం కుటుంబంలో చూసినా కనిపిస్తారు. తన దేహం మీద సంవత్సరాలుగా లైంగికంగా, శారీరకంగా హింసాత్మక దాడులు జరుగుతున్నా జహీరాబీ మౌనంగా భరిస్తుంది. కసాయి వాని కర్కశత్వానికి బలైపోయిన ‘బక్రి’లాగే తన జీవితం కూడా బలి కాబడుతుంది. జుగుప్సాకరమైన భర్త ప్రవర్తనను చూసి ‘బక్రీకి వచ్చింది మౌత్, వీనికి రాకపాయె’ అని అనుకుంటుంది. కుటుంబమనే చెరుకు మిషిన్ లో చెరుకు కట్టెలా నలిగిపోయే పాత్ర.

యాకూబ్ మియా కుటుంబమనే సామ్రాజ్యానికి తానే చక్రవర్తిననుకుంటాడు. అతడు ఇంట్లో ఉన్నంత సేపు భార్య, పిల్లలు బిక్కు బిక్కుమని భయపడుతూ ఉండాల్సిందే. ఏ చిన్న పొరపాటు జరిగినా నరకం చూపిస్తాడు. పిల్లల్ని కాస్తంత దగ్గరికి తీసి గారాబం చేయాలని, భార్యకు ఒక మూర మల్లె పూలు తేవాలని కూడా తెలియని, సున్నితత్వం అసలే లేని మొరటు మనిషి. కోరిక కలిగితే భార్య మీద పడి ఎగబాకడమే తెలుసు కానీ భార్య ఫీలింగ్స్ ని ఏ మాత్రం అర్థం చేసుకోని మూర్ఖుడు. కనీసం మేకకు ఇచ్చినంత విలువ కూడా భార్యకు ఇవ్వడు. పైగా మేకను సరిగా చూసుకోలేదని భార్యకు తన్నులు, గుద్దులు. తాను పురుషుడినని, తానేమి చేసినా చెల్లుతుందని నరనరాన అహం నిండిన కర్కోటకుడు.

మేక పాత్ర ద్వారానే కథకు మరింత జిగి, బిగి వచ్చింది. మేక యాకూబ్ మియాను బాగా ఇష్టపడుతుంది. ఎందుకంటే తనను గారాబంగా చూడడమే కాకుండా తనకు మేలిమి కూరగాయలను, చెట్ల ఆకులను తెచ్చి తినిపిస్తాడు. కానీ చివరికి స్త్రీలాగే కుటుంబానికి బలవుతుంది. నిజానికి ఇది కూడా ఇంకో స్త్రీ పాత్రను సంకేతించినట్లుగా కనిపిస్తుంది.

కథకుని విజయమంతా కథను మలిచిన శిల్పంలోనే దాగుంది. అయితే  కథ సర్వసాక్షి (Third Person)  కథనంతో మొదలై మధ్యలో అనుకోకుండా ఉత్తమ పురుష (First Person)లోకి మలుపు తిరుగుతుంది. ఈ విషయంలో కొంత జాగ్రత్త తీసుకుంటే బావుండేది. ఉర్దూ కలిసిన భాష వాడడం వల్ల శైలి ఆకట్టుకుంటుంది.

ముస్లిం స్త్రీ జీవితానికి ఎత్తిన పతాకలాంటి ఈ కథను రాసింది అన్వర్.  నిరంతర చలనశీల రచయిత అయిన అన్వర్‌ కలం నుండి ఇప్పటిదాకా తలవంచని అరణ్యం, ముఠ్ఠీ, సవాల్‌, ఖ్లుల్లంఖుల్లా అనే కవితా సంపుటాలు, బక్రీ కథల సంపుటి, జమీలాబాయి నవల జాలువారాయి. 1969 వరంగల్‌ అమర వీరులు, ఆత్మబలిదానాలు (2009`2011), అజా తెలంగాణ కవిత వెలువడ్డాయి. ఇవేగాక తెలుగు కవిత్వంలోనే బృహత్తరమైన ‘నాయిన’ కవితా సంకలనానికి అన్వర్‌ సంపాదకత్వం వహించారు. ఇంకా పలు పుస్తకాలకు ఇతరుతో కలిసి సంపాదకత్వం వహించారు. కవిగా, కథకునిగా, నవలాకారునిగా, సంపాదకునిగా, ఉద్యమకారునిగా బహుముఖీన ప్రతిభను కనబరుస్తూ సాగిపోతున్న అన్వర్‌ సాహిత్యంలో తెలంగాణ తనం, ముస్లింవాదం, ప్రగతిశీ భావం ఈ మూడు పురులు పెనవేసుకుని ఉంటాయి. ప్రత్యేక తెంగాణ ఉద్యమం జరుగుతున్నన్నినాళ్లు ఆ ఉద్యమంతోపాటు  ఉపనదిలా ప్రవహించి విస్తృతంగా తెంగాణ ఉద్యమ కవిత్వాన్ని వెలువరించారు. దీనితో పాటు అన్వర్‌ సాహిత్యం నిండా పరుచుకున్న ప్రగతిశీల భావాలు సమస్త సమాజాన్ని ఒక వినూత్న ఆలోచనా సముద్రంలో ముంచుతాయి.

*