కళాత్మకమైన విమర్శ వుందా?!

“అతను కావ్య పరిశ్రమ అధికముగా చేసినవాడు. లోకానుభవమూ. సౌందర్యబోధా కలవాడు. అతను తన చేయి అందించి ఆ సౌందర్యసీమలకు మనను నడిపించుకొని పోగలడు.
మన అందరిలో సౌందర్య బోధ ఉండనేఉన్నది. కాని నిద్రించుచున్నది. దానిని మేలుకొలుపుటే కవులు చేయుపని. తరువాతపని చేయవలసిన వాడు వ్యాఖ్యాత యే. ” అనీ అంటారు
ఇది విమర్శకుని నిర్వచనం.
తరవాత రాసిన వాక్యాలు ఇవి.
ఎందుకంటే ఇంద్రియజగత్తుకు హద్దులున్నాయి. అతీంద్రీయ జగత్తుకు హద్దులు లేవు. వెళ్లగలిగిన వారికి వెళ్లగలిగినంత.
సౌందర్యానికి లేనట్టే భావనకు కూడా హద్దులు లేవు.
కవి తెరిచి పెట్టిన ఈ గవాక్షం నుంచి మంద దృష్టులు కొంతే చూడగలరు. తీక్ష్ణదృష్టులు చాలా దూరం చూడగలరు. వారే కళావిమర్శకులు లేదా విమర్శను కళ గా మార్చగలవారు అంటారు ఆయన.
ఇందులో అతీంద్రియ జగత్తు అంటే ఏమిటి
బహుశా కాటూరి వారి ఉద్దేశ్యం ఊహా లేదా మనో జగత్తు అయుండాలనిపించింది.
కాకపోతే ముగిపు వాక్యం అంటూ వీరలక్ష్మి రాసిన వాక్యంలో ఇలా ఉంది. ఎంత చూసినా తరగని ఆ పరసీమ ను కవీ విమర్శకుడూ కూడా చూడలేరు అని.
ఆ అతీంద్రియ జగత్తు పరసీమ అనేవి నాకు పంటికింద రాళ్లలా అనిపించాయి. అంతకన్న కవీ, విమర్శకుడూ కూడా చూడలేడు అనటంలో ఉద్దేశ్యం ఏమిటి అన్న ప్రశ్న కలిగింది. కవి చూడలేనిది విమర్శకుడు చూడగలడు అతను కూడా చూడలేనిది పఠిత చూసేలా చేసేదే విమర్శకళ అని అంటే బాగుండేది అనిపించింది.
వీరలక్ష్మి తన అభిప్రాయం చెపితే సంతోషిస్తాను.

విమర్శ అంటే విడమర్చి చెప్పే కళ.మహా కవుల ఆంతర్యం
ఆవిష్కరించే ప్రయత్నం అని హృద్యంగా వర్ణించారు.ఈ వ్యాసం దాచుకుని మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకోవాలనిపించేలా ఉంది.అభినందనలు.నమస్సులు.మేమ్.

చదవగానే నా మనసుకు రెండు విషయాలు వచ్చాయి
ఒకటి “”యథా రాజా తథా ప్రజా”
రెండవది” సాగరసంగమంలోని “ఈ సంభాషణ .
యథో హస్త తథో దృష్టి
యథో దృష్టి తథో మనః
యథో మనః తథో భావ
యథో భావ తథో రసః
విమర్శగురించి మంచి విశ్లేషణను రాశారు. చాలా బాగుంది. ధన్యవాదాలు!!