ఇంతే నా ఆత్మకథ!

………

ప్రేమిస్తే అందులోనే జీవించటం తెలుసు

జీవిస్తూ కూడా ప్రేమించవచ్చని తెలీదు.

చేసే ప్రతి పనిలో నిన్ను చూడటమే తెలుసు లేదా

ఏపనీ చేయకుండా నీ ఆలోచనల్లోనే బ్రతకడం తెలుసు. కానీ

వాళ్లంతా చెప్తున్నట్లు

చేయాల్సిన పనులన్నీ అయ్యాక మిగిలిన కాస్త ఖాళీ లో మాత్రమే నీ గురించి ఆలోచించడం ఎలానో తెలీ టంలేదు.

–

అన్యమనస్కంగా బ్రతికేస్తూ ఉంటానా?

అప్పుడప్పుడూ వీలు చూసుకుని నిన్ను పలకరించాలని తెలీదు

.ఎలా మరి .

నన్ను మరిచి నీలోనే గడపటం అలవాటైన దాన్ని

నిన్నుమరిచి నాపనుల్లో పడటం ఎలానో రావట్లేదు.

అలా….ఎలా…ఉండాలో కూడా తెలీదు.

ఒక మనిషిని ప్రేమిస్తే తను ఎప్పటికీ జ్ఞాపకం కాకుండా ఉండాలి కాదూ?

ప్రతిక్షణం ఊపిరితో పీల్చే ఉనికి జ్ఞాపకం అవగలదా?

Can you ever become a memory?

–

మనుషులు అర్థం అవుతారు

మనసులు కావు

నీలో కోల్పోయిన నన్ను

వెతుకతూనే ఉన్నా….

ఇంకా కంటపడట్లేదు –

ఒకప్పటి నేను.

–

ఒక నువ్వు

ఒక నేను

ఇంతే నా ఆత్మకథ.

రెండు భాగాలు.

నీ పరిచయం ముందు –

తరువాత.

–

నామటుకు నాకు….నువ్వొక అద్భుతం.

అపురూపం.

ఎందుకూ …ఎలా అంటే …

Listen to my silence

It has so much to say …