విధి విధానాలు ఏమైనా కానీ నువ్విప్పుడు నిన్ను నువ్వు పోగొట్టుకుంటున్న యుద్ధానివి నెత్తుటి ముద్దకు అతుక్కుపోయి కన్నీటి చప్పరింతను పట్టించుకోని కోరికల నిప్పువి నిన్నెలా అర్థం చేసుకోమంటావు!? గీసుకున్న గిరి దాటి బరిలో...

1 డిజిటల్ ‘చిల్లింపు’లు!  కాస్ట్లీ కోరికల డ్రాగన్ కవ్విస్తూ అమాంతం నోరు తెరిచి రేపటి అవసరాన్ని మింగేసింది ఫోన్ పే, గూగుల్ పే నొక్కులకు బ్యాంకు అకౌంట్ కు‌ బొక్కపడి నా రూపాయి పాప ఏ షాపింగ్ మాల్లోనో...

దూరాన తూర్పున సంద్రంలోంచి ఉదయం ఉబికొస్తున్నట్టుగా ఉంది. కాళ్ళు అందని పిల్లాడు నిదానంగా కాంచి తొక్కుతున్నట్టు కిరణాల్ని పట్టుకొని నింపాదిగా కాలాన్ని నడిపిస్తున్నాడు సూర్యుడు. సూర్యుడంటే వట్టి రసాయన గోళం కాదు ప్రకృతిని...

ఎప్పుడో ఒకప్పుడు సింధూరమై పలకరిస్తావేమోనని ఎదురు చూసా! పోరాట క్షేత్రంలోనే అడుగులు వెతుక్కుంటావని అనుకున్నా! ఇంత అమానుషంగా నా నమ్మకంపై నెత్తుటి బొట్లు రాలుస్తావని అనుకోలేదు స్వేచ్ఛగా గొంతెత్తి పాడిన క్షణాలన్నీ ఏమైపోయాయి...

1 నాన్నా నొప్పిగా ఉంది…   అప్పుడు కాదు నిన్నునోరార నా నాన్నా అని పిలిచినప్పుడల్లా…నొప్పే….భరించలేని నొప్పిగా ఉంటుంది!   సంసారం తెలుసు వ్యభిచారం తెలుసు బలాత్కారం తెలుసు అత్యాచారం కూడా తెలుసు...

ఖుష్కి నేలలోని రంగురంగుల పూలన్నీ ఒక్కటై తాంబాళంలో కుదురుకుని సంఘటితమైనాయి ఆడబిడ్డల నెత్తి మీద కూర్చుని చెరువు గట్టున దిగాయి పాట కావాలని పూలన్నీ మొరాయిస్తే ఆమెలంతా గొంతు కలిపి వినిపించారు జలకాలాట లో సేదతీరుతామని మారాం...

వాళ్ళు నాట్యం చేస్తారు గుంపులు గుంపులుగా కదులుతూ లయబద్ధం లేకుండా ఊగుతూ చేతుల్లో తుపాకులు గాల్లో ఊపుతూ చెవులు బద్ధలయ్యే శబ్దాలతో మ్యూజిక్ లు పెట్టుకొని వాళ్ళు నృత్యాలు చేస్తారు మద్యాన్ని సేవిస్తూ మాంసాహారాన్ని...

1 నేమినాధునూరు  చీకటి రాత్రది దిగంబరి పున్నమి రాత్రేమో పీతాంబరి పగటి పూట మాత్రం శ్వేతాంబరి చతుర్పూర్వలు వినిపిస్తాయి అలనాటి ఆరామాల నుండి పర్యుషాన పండుగలూ ప్రకాశిస్తాయి లోగడ లోగిళ్ళ నుండి సమ్వత్సరిలు సమసిపోవు బహుముఖీన...

అడవిచెట్ల క్రింద ప్లాస్టిక్ వాసన తెలియని ఆరుబయళ్ళు. అన్నీ  ఎగుడుదిగుడు ఆకుపచ్చ మైదానాలే! దొర్లిదొర్లి అక్కడే నిలిచిపోయిన నాకళ్ళు గోల్ఫ్ బంతులు. Lexington ఓ నందనోద్యానం. ఎరుపునిగ్గులు చిందించే తెల్లనిపాలరాతి శిల్పాలు...

ఔను నాకు కళ్ళులేవు అయినా చూసాను చూడలేక ఉప్పొంగి నాలో కలిపేసుకున్నాను కొన్ని బరువెక్కిన హృదయం తో విలవిల నాకు దూరంగా ఇంకెన్నో ఎవరి దురాగతమో నేనెరుగలేను అర్ధరాత్రుల్లో తవ్వకాలు వినిపించేవి ఏడుపులు మూలుగులు నన్ను ఏడిపించేవి...

నేనొక తలారిని విధికి బద్ధుడిని…   నిశీధి   కనురెప్పలమాటున నల్లటి కలల మధ్య కలత నిద్ర నా శాశ్వత చిరునామా…   ఉరికొయ్యే నా నిత్య సహచరి ప్రతి నిమిషం మృత్యువుతో నా అనుబంధం…   కాలం నా గుండెపై...

కల కాదు, భ్రమ కాదు, నీ గదిలో నువ్వు నీలోకి ముడుచుకోపోయి విప్ప పూ లల్లాంటి నీ పుస్తకాలు నిన్ను ప్రశ్నిస్తున్నాయి! పరుగులు తీయిస్తున్నాయ్ ఏ రాత్రి నిన్ను చక్కగా పలకరించటం లేదు నిన్న వచ్చిన కల ప్రతిరోజు భయపెడుతుంది...

అతడెప్పుడూ ఓడిపోలేదు కాలం నది ఈదుతూ అలసి సొలసి పోలేదు కాలం వెంట పరుగులు తీసే నడక ఆపినంత మాత్రాన అడుగుల్లో అంతర్లీనమైన ప్రతిధ్వని విన్పించనంత మాత్రాన ఎవరూ ఓడిపోయినట్టు కాదు ఎత్తుపల్లాల ఎగుడుదిగుడుల్లో వేగంగా శరవేగంగా నడక...

అలిష్టపడ్డ కంటిపాపలు రెండూ గాఢంగా కావలించుకునే ఆళ్లకు అదాల్లునొచ్చిన నీ రూపం ఆ రెండిటిని కలుసుకొనిత్తలేదు నాకిప్పుడూ రోజూ ఇదే తంతు దోస్త్… ఎప్పుడన్నా బలిమీటికి కంటిపాపలను కలిపి కాసింత కునుకు తీస్తున్నప్పుడు లీలగా...

అత్యంత పదునైన ఆయుధమేదని నేనడిగినప్పుడు… నువ్వు న్యూక్లియర్ బాంబుల గురించి మాట్లాడతావు హైడ్రోజన్ మాయావి ఆర్డీఎస్-220 గురించి ప్రస్తావిస్తావు మిస్సైళ్లు మోసుకుపోయే వార్‌హెడ్ల గురించి కలవరిస్తావు బాలిస్టిక్ క్షిపణుల...

భాషే ఎరుగని పుస్తకానికి నేనో, వాగులా పరుచుకున్న ముందుమాటను ఏ వీధిలోనో అడుగుతప్పి జడలుకట్టిన పిచ్చిచూపుల్ని ఊడల్లా దిగేసుకున్న మెలకువకు నేనో, నొసలు చిట్లించుకోని వ్యాఖ్యానాన్ని   పగిలిన అద్దాల గడపల్లో పరావర్తించే...

ఆకాశం వైపు చూపించి అమ్మ చెప్పింది రేపు పండుగని ఆకాశం వైపుగా చూసి యెలా చెబుతున్నావ్ అని అమ్మనడిగా అమాయకంగా అప్పుడు నవ్వుతూ చెప్పింది తను నెలవంక కనబడినప్పుడే మనకు పండుగ అని అవునా! అంటూ అత్యంత ఆశ్చర్యంతో నేను యెన్ని...