కారు స్పీకర్‌లోంచి ఈ మధ్య బాగా పాపులర్ అయిన తెలుగు పాట వింటూ డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు, వెనకాల కూర్చున్న ముగ్గురూ కూడా గట్టిగట్టిగా పాటతో పాటు కలిపి పాడేస్తున్నారు.. “అబ్బా!” అంటూ చెవులు గట్టిగా మూసుకుంది స్వాతి “హే! నేను అంత...

“హెలో… స్వప్న గారా?” “కాదండీ, స్వప్న అనేవాళ్ళు ఇక్కడెవరూ లేరు.” “సారీ… నాన్నగారి ఫోన్ లో మీ పేరు మీద ఈ నెంబర్ ఉంటే చేశాను.” “ఎవరో ఆ నాన్నగారు?” “శ్రీనివాస్ గారండీ.” “ఇంతకీ మీరెవరో?” “శ్రీనివాస్ గారి కొడుకుని...

ఆ ముగ్గురి మధ్యా ఉద్విగ్నభరిత స్తబ్ధత, చేతికందేంత చిక్కగా అలముకునుంది. ఎవరి దేవుడ్ని వారు, ఎవరి కారణాలతో వారు - అతడికోసం వేడుకొంటున్నారు.

పకపకా నవ్వింది ఆయమ్మ. బుగ్గన పెట్టుకోనుండే పువ్వాకును వగసారి వక్కాకుతో కలేసి వడేసి నమిలింది. కొంచెం సారాన్ని మింగింది. చూపుడు వేలు, మజ్జేలు కొంచెం ఎడంగా జేసి పెదాల మీద పెట్టుకొని మిగిలిన రసాన్ని తుపక్కన ఉమ్మేసింది...

ఈ జీవితం హాస్పిటల్‌ గోడల లోపలి కొలతలకి తగ్గట్టు కట్ చేసిన జీవితం. జ్ఞాపకాలు దెబ్బతినటం వల్ల చివరకు ఆలోచన కూడా హాస్పిటల్ గోడలకి ఇవతలే తిరిగేది.

గుంటూరు పాతబజార్ రోడ్డు. సాయంకాలం. సూర్యుడు కిందికి దిగుతూ ఆకాశంలో ఒక ఎర్రటి గీత గీశాడు. ఆ కాంతి రోడ్డుపై పడుతూ షాపుల గోడలపై వంకరటింకర నీడల్ని గీస్తోంది. విస్తరించిన ఒక అస్తవ్యస్త సౌందర్యం. ఓ తీవ్రమైన జ్ఞాపకంలా గాలిలో...

    బ్రహ్మం ఆయాసపడుతూ మెట్లెక్కి ఆ గది తలుపులు తెరిచి ఉండడం గమనించి చిన్నగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు. పుస్తకాలతో కుస్తీ పడుతున్న కిరీటి అడుగుల సవ్వడి విని తలెత్తి చూసి- “అరె! బ్రహ్మం గారా? రండి! రండి!” అంటూ...

ఈ కథ సారంగ ఛానల్ లో కూడా వినవచ్చు. కల్పనారెంటాల కథ- సాల్ట్ & స్నో   ఆ సాయంత్రం ఫిలడెల్ఫియా నగరం తెల్లటి విభూతిలో కూరుకుపోయింది.  చాక్పీస్ పౌడర్ రోడ్లను దాచేసింది. భూపాలపల్లి లో  కాళ్ళకు చెప్పుల్లేకుండా తిరిగిన...

నేను వెళ్లే సరికి అంజన్న చాలా కోపంగా ఉన్నాడు. వాడిని క్షమించకూడదనే పట్టుదలతో ఉన్నట్లు కనిపించాడు. అంజన్న ప్రభుత్వ ఉద్యోగం చేస్తూ కొన్నేళ్ల క్రితం హైదరాబాద్‌ బదిలీ మీద వచ్చాడు. రాంనగర్‌లో ఇల్లు తీసుకున్నాడు. మొత్తం మూడు...

“సావేరి”  నేనొక స్వర విపంచిని. పాట వినిపించే మానసిక స్థితి కాదు నాది. పోనీ, కథ చెప్ప మంటారా! కథ కేమి తక్కువ!? బ్రతుకు కథ చెబుతాను, వేయి కథలతో పాటు. ఒక్కో కథకి మూలం ఒక్కోలా ఉంటుంది. నా కథ మూలం ఎందరో స్త్రీల కథ లాంటిదే...

  గొంతు సవరించుకుంటూ వస్తున్న నాకు హటాత్తుగా ఆమె రూపం కళ్లముందు వచ్చి నిలిచింది. అక్కడ నుండి పూర్తిగా వెలుతురులేని చోట బహుశా చూసి ఉండవచ్చు, అయితే ఆమెని చూ సినట్లేనా! ఆమె ఎందుకు పదే పదే నా జ్ఞాపకాల తలుపులను తడుతోంది...

స్వాతంత్ర దినోత్సవం. సంవత్సరం 2016. దేశమంతా ప్రతిఏడు చేసుకొనే వేడుకలు. పిల్లలు, పెద్దలు, అన్ని వయస్సులవారు ఆప్తంగా పిలుచుకొనే ‘పంధ్రాగస్ట్’ పండగని సంతోషంతో సరదాగా గడుపుకోడానికి ఉత్సాహంతో ఎదిరిచూస్తున్నారు. జెండావందనం...

మావఁ జెప్పింది ఇన్నాక ఎలవరపొయ్యి తలెత్తి ఆయిన మొకంలోకి సూసినాను. పసిబిడ్డ నవ్వు నవ్వినాడు మావఁ. నా ఈపున సెయ్యేసి మాలివిఁగా నివఁరతా, నామాటిని పో నాయినా, ప్యాప్తం ల్యేనోట్ని తలుసుకుంటా ఎంతకాలం యల్లీదినా యాం లాబం సెప్పో ...

నీళ్లు…నీళ్లు…ఊరు మొత్తాన్ని మహా సముద్రం ఏదో కావలించుకుందా అన్నట్టుగా ఉన్నాయి ఆ నీళ్లు. రెండేళ్ల తర్వాత…..హైదరాబాద్ నుంచి తన సొంత ఊరికి బస్సులో వస్తున్న సోమయ్యకు …. పొలి మేర లోకి రాగానే….నేల మీద అద్దం...

చీకటంటే నాకు భయం. చీకటి రాత్రంటే ఒళ్ళంతా పాములు పాకుతున్న కంపరం. సాయంకాలం సంధ్య వాలిపోయి, ఆకాశం చీకటి పరదా చుట్టుకున్నప్పుడు నా మనసు కూడా దిగులుతో కూడిన భయంతో లుంగలు చుట్టుకుపోతుంది. అంబరాన చుక్కలు మిలమిలమన్నా, వెన్నెల...

 “మా ఊరి పెసిరెంటు సారూ…  మాగొప్ప మనిసి సారూ!!” “నిజమా!!” “అయిబాబోయ్ తఁవరికి తెల్దేటండీ! ఈ సుట్టుపక్కల పొలాలూ, తోటలూ;  గరువులూ, దొడ్లూ,  ఊర్లో రైసు మిల్లూ, టౌన్లో సినేమాహాలూ…  అన్నీ ఆరియ్యే కదండీ” అవునా...