A Wintry Night

As an editor, creative and complex poet, Devipriya has published nine volumes of poetry and his collection ‘Gaali Rangu’ won the Kendra Sahitya Academy Award. Apart from being a creative writer, he is a creative director. Devipriya’s poetry is known for its variety of thought and peculiar and complex style of expression.

Telugu original: Devipriya
Translation: Vijay Koganti

A Wintry Night

~

The unexamined life is not worth living – Socrates

Even when you lie wrapping yourself

Under a very soft half an inch thick woolen rug cozily

you cannot sleep

When the thought of people

Struggling on the snowy wet floor of roads at Eleven degrees celsius

Pulling the movie posters and thrown out gunny bags on to themselves

Comes to your mind

You fail to sleep and your eyelids do not come closer

Even when you roll on the bed

With the softest velvet pillow pressing on to your cheek

When the distant destination of the dream for the red star studded galaxies of those undespaired warriors

Who struggle under the shriveled green canopies of trees in the chilly air and snow drenched forests

Embracing the cold guns as fire

In the tents of plastic sheets

Moves before your eyes.

In a community

Where you are taught not to question but only listen to

In a society where the lighting of a bonfire is a crime amidst

darkness of controlled thoughts for ages together

In the context of our own protective soldiers start fighting everyday

Within the borders of our country with us directly

How can our eyes sleep in any season

When they are worrying and when they are pierced by questions?

A Sprout of Hope

~

Don’t know who will be lost and where

Don’t know who on what equatorial line

Will vanish when and why

Don’t know when our home will burn down to ashes without any trace

‘Cause of a thunderbolt without any thunder and lightening

Don’t know which happily flowing river

Will freeze when and how and will get static where

Not at all known even to sages and seers

Anything about what the arriving moment is going to do

Even he who is emaciated

Beneath The Great Pipal

Should get suffocated in the ocean of ignorance

Even a great swimmer

Should prostrate and sink down in front of the miracle of that Winner

When the tide surges up and surrounds suddenly like a python

A sprout of hope

Is your final assurance

Either to crawl on the floor

Or to float on the water

Or to fly in the air

That alone is your final remnant help.

Magic

~

I will make the brook stand vertically tall

Will make the fire burn with water

Will make the elephant walk on the trunk

Will make the Everest flat like a cake and

Will also make something else that can’t be done by others

I will paint the wind with colours….!

(దేవిప్రియ ‘ఇంకొకప్పుడు’ నుంచీ రెండు కవితలు)

చలిరాత్రి

***

The unexamined life is not worth living – Socrates

అర అంగుళం మందమున్న

అతి మెత్తని ఉన్ని దుప్పటి కప్పుకుని

నులివెచ్చగా పడుకున్నా నిద్రపట్టదు,

వీధుల్లో సినీమా పోస్టర్లు, గొనె సంచులూ

పైకి లాక్కుంటూ పదకొండు డిగ్రీల చలిలో

మంచుతదినేల మీద తన్నుకు లాడుతున్న

మనుషుల ఆలోచన వచ్చినప్పుడు

మృదు ముఖమల్ దిండుని చెంపకి

హత్తుకుని అటూ ఇటూ ఎంతసేపు

పోర్లాడినా నిద్రరాదు; రెప్పలు అటుక్కుపోవు,

మంచు తడిపిన అరణ్యాలలో చలిలో

ముడుచుకున్న హరిత వృక్ష మండపాల కింద

ప్లాస్టిక్ పరదాల గుడారాలలో

చల్లపడిన తుపాకులను కవోష్ణoగా

కుగాలించుకుని అరుణ నక్షత్ర మండలాలని

స్వప్నిస్తున్న నిరాశ తెలియని వీరుల

సుదూర గమ్యం కళ్ళముందు కదలాడినప్పుడు ,

పాఠo వినడమే తప్ప

ప్రశ్నలడగడం నేర్పని సమూహంలో

యుగయుగాల నియంత్రిత యోచనల చీకట్లలో

నెగళ్లు వెలిగించడం నేరమౌతున్న సమాజంలో

దేశపు సరిహద్దులలోపలె మన భద్రతా బలగాలు

మనతోనే నిత్య ప్రత్యక్ష యుద్ధాలకి దిగుతున్న సందర్భంలో

కలవరపడుతున్న కళ్ళకి , ప్రశ్నలు గుచ్చుకుంటున్న

కళ్ళకి నిద్ర ఎలా పడుతుంది ఏ రుతువులోనైనా?

చిగురాశ

~

ఎవరు ఎక్కడ తప్పిపోటారో తెలియదు;

ఎవరు ఏ భూమధ్య రేఖ మీద

ఎప్పుడూ ఎందుకు మాయమై పోతారో తెలియదు,

మన ఇల్లు ఎప్పుడు ఉరుములు మెరుపులు లేని పిడుగుపడి

నామరూపాలు లేకుండా భాస్మి పతలమిపోతుందో తెలియదు,

గలగలా ప్రవహిస్తున్న ఏ నది ఎప్పుడు

ఎట్లా గడ్డకట్టుకు పోయి ఎక్కడ నిశ్చేష్ట మవుతుందో తెలియదు,

మహాద్రష్టలకీ, మహా జ్ఞానులకీ కూడా

రానున్న క్షణం ఏమి చేయబోతున్నదో అస్సలు తెలియదు,

మహాబోధి కిందఎముకలు బయటకు వచ్చినవాడు కూడా

తిమిరసముద్రంలో పడి ఊపిరాడక తన్నుకులాదవలసిందే ,

ఉన్నట్టుండి ఏరు పొంగి వచ్చి కొండచిలువలా

చుట్టుముట్టినప్పుడు గజఈతగాడైనా

జగజ్జేత మిత్తి ముందు మొక్కి మునిగిపోవలసిందే;

చిగురాస ఒక్కటే నీకు

చివరి భరోసా,

నేలమీద పాకడానికైనా

నీటిమీద తేలడానికైనా

గాలిలో ఎగరడానికైనా

అదే నీకు మిగిలిన ఆఖరి ఆసరా

గారడి

(‘గాలిరంగు’ నుంచీ)

ఏటిని నిట్టనిలువునా నిలబెడతా

నిప్పుని నీతితో మండిస్తా

ఏనుగుని తొండం మీద నడిపిస్తా

ఎవరెస్టుని చపాతీలా చదును చేస్తా

ఎవరూ చేయలేనిది ఇంకొకటి కూడా చేస్తా

నేను గాలికి రంగులేస్తా ….!

~ ~ ~
Photo by jean louis mazieres on Foter.com / CC BY-NC-SA