ఈ దేశంలో ఎందరో కాళ్లకు చెప్పులు లేకుండా స్కూలుకు  వెళతారు. ఒకే షర్టు ను రోజూ ఉతుక్కుని వేసుకుంటారు. లేదా ఎవరో ఇచ్చిన షర్టును అపురూపంగా వాడుకుంటారు.  ఇంటికి వచ్చే సరికి తినడానికి 11 మంది సంతానం తల్లిదండ్రులతో...

ఈసారి ఏదైనా రాసేటప్పుడు ఈ ఆకస్మిక ఆద్యంతాలు అనే టెక్నిక్ వాడాలి అని నిర్ణయం తీసుకోని రాయడం మొదలుపెట్టండిఈసారి ఏదైనా రాసేటప్పుడు ఈ ఆకస్మిక ఆద్యంతాలు అనే టెక్నిక్ వాడాలి అని నిర్ణయం తీసుకోని రాయడం మొదలుపెట్టండి

ఎవరి మీదా ఆధారపడని గుణం వారిని స్వేచ్ఛాపరుల్ని చేసింది. అటువంటి నాణ్యత నా జీవితంలోనూ ఉండాలని కోరుకుంటాను.

ఇంగ్లీషు వాళ్లయితే ఎన్ని సంవత్సరాల పరిచయం, స్నేహం ఉన్నా, 'పై వాళ్లని’ అంత త్వరగా ఇళ్లకు పిలవరు.

రాజితోని కూసుంటే మూలకున్న ముప్పై ముచ్చట్లు చెప్తది.. ఆ ముచ్చట్లే కథలైతయ్.. ఆ కథలే పుస్తకాలైతయ్.. రేపు రేపు ఈ పుస్తకాలే తెలంగాణా యాసను దాసుకునే అల్మారిలైతయ్

ప్రపంచీకరణను నేరుగా కథలో వివరాలతో పాటు రాస్తేనే గ్లోబలైజేషన్‌ కథ అవుతుంది అంటున్నారు. ఈ తరహా వాదన సరైనది కాదని అనిపిస్తుంది.

లాస్య ఆటో ఎక్కింది. ఆటో కొంచెం ముందుకి కదలగానే జ్యోతి నుండి కాల్. “త్వరగా రా లాస్యా! సినిమాకి లేటవుతోంది” అంది. “హా..ఇప్పుడే బయలుదేరాను. రీచ్ కాగానే కాల్ చేస్తాను” అని ఫోన్ పెట్టేసింది...

ఖాసిం రజ్వీ అనుచరులను తప్పించుకోవడానికి మగవాడిలా పంచె కట్టి, తలపాగా చుట్టి నడుస్తుంటే ఆడ మనిషని తెలుస్తోందేమోనని, ముల్లుగర్రను అడ్డంగా తల వెనుక నుండి రెండు భుజాల పై పెట్టుకుని కర్ర చివరల పై రెండు చేతులు వేసి...

నీ అరచేతిలో ‘ఆకేసి పప్పేసి నెయ్యేసి… కలిపి కలిపి నీకో ముద్ద, నాకో ముద్ద’ తినిపించుకొని, మణికట్టు మీదుగా కొండకు పోయే దారేదని చక్కిలిగింతల వాగులై మనం కిలకిలమని నవ్వుకొని, ఆదాటుగా ఎవరొచ్చి...

బుద్ధికి

ఘటనను ఘటనగానే చూపే

కళ్ళజోడు తగిలించాలి

విధి విధానాలు ఏమైనా కానీ నువ్విప్పుడు నిన్ను నువ్వు పోగొట్టుకుంటున్న యుద్ధానివి నెత్తుటి ముద్దకు అతుక్కుపోయి కన్నీటి చప్పరింతను పట్టించుకోని కోరికల నిప్పువి నిన్నెలా అర్థం చేసుకోమంటావు!? గీసుకున్న గిరి దాటి...

సన్నగా ఝూ అంటున్న ఏసీ చల్లగా కళ్ళు మూతలు పడుతున్నాయి ఏవో గ్నాపకాల దొంతరలు, పసితనపు ఆటల నవ్వుల పువ్వులు యవ్వనపు కలల నవ్వులు కీక్, కీక్ అంటున్న తల ప్రక్క మానిటర్ తెలుసునాకు ఆ కౌంట్  డవున్ కష్టపడి తల తిప్పితే...

కరిగిపోయిన ఓ స్వప్నం తిరిగివచ్చింది, ముక్కలైన మనసుతో, అనేక ప్రతిబింబాలతో. మానని గాయాలతో నింగికేసి చూస్తుంది, మనోఫలకంపై – మరో స్వప్నం పురుడు పోసుకుంటుంది.****వెన్నెముద్దల మబ్బులు వెండి రేఖలతో మెరిసె...

అమెరికా వలస వచ్చి, ఇక్కడ నివాసం గడుపుతున్న వారి జీవితానుభవాలు ప్రత్యేకమైనవి. ఆ కథనాలను వాళ్ళే రాసుకోవాలి, అప్పుడే ఆ సామూహిక అనుభవాలకి ఒక స్పష్టమైన సాధికారికత  ఏర్పడుతుంది.

రోజులు గడుస్తున్నకొద్దీ, సైకిల్ అంటే ఒక వ్యసనం అయ్యింది... సైకిల్ నా ఊపిరిలా మారింది. అది లేకపోతే ఏదో వెలితిగా ఉండేది.

1 డిజిటల్ ‘చిల్లింపు’లు!  కాస్ట్లీ కోరికల డ్రాగన్ కవ్విస్తూ అమాంతం నోరు తెరిచి రేపటి అవసరాన్ని మింగేసింది ఫోన్ పే, గూగుల్ పే నొక్కులకు బ్యాంకు అకౌంట్ కు‌ బొక్కపడి నా రూపాయి పాప ఏ షాపింగ్ మాల్లోనో...

తొంభైల్లోని ఆరోజులు ఇప్పుడు గుర్తుకు తెచ్చుకుంటే చాలా నాస్టాల్జిక్ గా అనిపిస్తాయి..

గత సంచికలో మనం కవిత్వ భాష గురించి మాట్లాడుకున్నాం గదా! కవిత్వపు భాష కవి హృదయాన్ని పాఠకులకు తెలియజేస్తుంది. ఇప్పటి కవిత్వం గత కాలపు కవిత్వానికి కొనసాగింపుగానే వస్తున్నప్పటికీ కవిత్వపు అభివ్యక్తిని ప్రభావితం...

ఈ చర్చావేదికకి మీకు ఆహ్వానం! మీ అభిప్రాయాలు వ్యాఖ్యల రూపంలో ఇక్కడే రాయండి.

“రావూజీగారి క్యూటీ కనబడటం లేదుట. ప్లేట్లో పెట్టిన పెడిగ్రీ పెట్టింది పెట్టినట్లే ఉందిట. గింజ కూడా ముట్టలేదుట. రక్షణకవచం లాంటి సెక్యూరిటీని దాటుకుని బైటకు ఎలా వెళ్ళింది?” ఫోన్ చేసి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ సింహని...