ఇంతకీ “అతడి బాధ” ఏమిటి?

28 ఏళ్ల ప్రయాణం తక్కువేం కాదు, ఎంచుకున్న రంగాన్ని బట్టి ఎన్నో ఆటుపోట్లు, శ్రమ, సంతోషాలు కలగలిసి వుంటాయి. ఈ ప్రయాణం  యుక్త వయసులో మొదలై పూర్ణ అనుభవం స్థాయికి చేరుకొనే వుంటుంది,సందేహం లేదు. ఇంతటి అనుభవం చెప్పిన దేన్నైనా ఒక మైలురాయిగా ప్రతిష్టించుకొనవచ్చు. ఆ దశకు చేరుకున్న అనుభవాల మీద, అట్టి ప్రయాణం మీద సమీక్ష ఈ నాల్గక్షరాలు.

కథల ప్రయాణం ప్రజలతోటే మొదలై ప్రజల చెంతనే ముగుస్తుంది. ఇందులో ప్రజల పక్షం తప్ప మరో పక్షం వహించడం వుండదు[ఆధునిక కథా సాహిత్యంలో ]. ప్రజల్లోని ప్రేమా ,పగా ,కష్టాలు ,దుఃఖాలు,సంతోషాలు, ప్రతీకారాలు, గెలుపోటములు ,చరిత్ర ,ప్రయాణాలు ఇత్యాది అన్ని పార్శ్వాలే  నేటి కథ. ఇట్లా ఆధునిక కథకు ప్రజలే ఆభరణాలు .

అన్న వాహిక నుండి ప్రయాణి౦చిన పదార్దం జీర్ణశాయానికి చేరిన తరువాత పరిణామం చెంది శరీరంలోని అన్నిభాగాలకు చేరడమే దానిలక్ష్యం సుఖాంతమే.అట్లా చేరిన ఆహారం జీర్ణక్రియను తప్పుకొని మళ్ళీ అన్న వాహికకు చేరటం అంటే రోగలక్షణమే అంటుంది వైద్య పరిభాష .

అవును, నేను 28వ కథా సంపుటి “కథ -2017 “గురించే మాట్లాడుతున్నాను .నాసిరకమైన కథలు వస్తాయి,వస్తూవుంటాయి. అది అసలు చర్చ కాదు. ఎంతైనా మనుషులం గదా, బాంధవ్యాలు వుంటాయి, ఆశ్రితపక్ష పాతాలు సహజం. అవి లెక్కించాల్సిన పనిలేదు. మొత్తం ప్రయాణానికి అది కొలమానం కాదు, అప్రస్తుతం.

ఈ సంకలనం రూపుదిద్దుకొవడానికి సంపాదక బాధ్యతలు చేపట్టిన వారిలో  ఏ ఒక్కరికి “కథా సాహిత్యం లో 4౦ ఏళ్ళకు తగ్గని సీనియార్టి కలిగి వున్నారు. సంపాదకులు చెప్పినట్టుగా ’2017లో వివిధ పత్రికల్లో వచ్చిన మొత్తం కథల్లో ఎన్నిక చేసిన దాదాపు 70 కథల్ని జాగ్రత్తగా చదివినప్పుడు …’ దొరికినవి 15 కథలు .

ఇట్లా దొరికిన ఈ  15 ఉత్తమ కథల్లోంచి ఒక్క కథ గురించి నా ప్రస్తావన .

*

   ఒక ఊర్లో ఊరకుక్కల బెడద ఎక్కువగా వుంటుంది.ఈ కుక్కలతో గృహిణులు చాలా ఇబ్బ౦దులు పడుతుంటారు.ఇంటి చాకిరికి తోడు కుక్కలతో ప్రతిదాన్ని కాపాడుకోలేక తెగ ఇబ్బందులు ఎదుర్కుంటున్నారు ఊరి జనం. వారానికి ఒక రోజు సెలవు దొరికిన మగ మహారాజులు ఇంటి పనిలో ఆడవాళ్ళకు సహాయ పడకుండ ఏదో ఒక చెట్టుకింద చేరి’పులిజూద౦’[ పులిమేక], పఛ్చీసాటో’’  పందాలు పెట్టుకొని ఆడుకుంటూ కాలక్షేపం చేస్తుంటారు. ఆట కొనసాగుతుంటుంది, ఇంతలో ఏ ఇంటి చెట్టు కిందైతే ఆడుకుంటున్నారో ఆ ఇంటి వాళ్ళ కాంపౌండులో వున్న కోడి పిల్లల్లోని ఒక పిల్లని ఆ ఊరి విలన్ కుక్క పట్టుకోపోయే ప్రయత్నం చేస్తుంది. పిల్లల కోడి వెంట పడి తరిమినా,చెట్టు కింద తీరిక దొరికి ఆడుకుంటున్న మగవాళ్ళు అందరూ అడ్డుపడ్డా కుక్క కోడి పిల్ల ఒకదాన్ని నోట కర్చుకొని గోడ దూకి పారి పోతుంది.కోడి పొదిగిన ప్రతిసారి ఐదారు కోడి పిల్లలను కుక్కల పాలవడం జరుగుతుంది. దీన్ని అరికట్టే వాళ్లేవరూ లేరా అని ఇల్లాళ్ళు బాధ పడుతుంటారు. ఆ ఇంటామె అరుపులు, బాధని చూడలేక కోడి పిల్లను ఎత్తుకొపోయిన కుక్కని  చంపాలని మగాళ్ళు తీర్మానం చేస్తారు. ”తిరుక్కోండ్రా –దీన్నియ్యాలనేల బడగొట్టాల…”రెడ్డిగారు అంటాడు. ఆ ఆజ్ఞ అందుకున్నఈ కథ లోని హీరో సెవ్వన్న రోజు గడవక ముందే కోడి పిల్లను తన్నుకోపోయిన కుక్కను చాక చక్యంగా కోడిపోట్ట , పేగులు కటిక దుకాణం నుంచి తెచ్చి దాన్లో  గుళికల మందు కలిపి పెట్టి చంపేస్తాడు. పీడ విరగడై౦దని అందరూ సెవ్వన్నను మెచ్చుకుంటారు. చనిపోయిన కుక్క నాలుగు పిల్లల తల్లి అని తెలిసి కథ లోని హీరో సెవ్వన్న తెగ బాధ పడి పాప భీతితో కుక్క పిల్లల్ని తెచ్చుకొని పాలు పోసి పెంచుకుంటాడు. కుక్కను చంపటం న్యాయమే, పాపం దానికి పిల్లలున్నాయే అని తెగ బాధ పడుతుంటాడు అది అసలు కథ . ఆ కథ శీర్షిక “అతడిబాధ”.

ఇంతటి తో కథ ఐపోలేదు. ఈ కథలోని అసలు మానవీయ కోణ౦ మిగిలే వుంది.

ఈ కథ లోనే ఎన్ కౌంటర్లో చనిపోయిన నక్సల్స్ ప్రస్తావన పలుమార్లు తేవడం, అందోళకారులు [తల్లిదండ్రులు,పెళ్ళం,పిల్లలు]ఎన్ కౌంటర్ లో చనిపోయిన నక్సల్ కుటుంబాల్ని ,ఆదుకోవాలి ,వారి కుటుంబాలకు నష్ట పరిహారం అందించాలని కోరిన, డిమాండ్ చేస్తున్న ప్రజా సంఘాల వారిపై లాఠీ చార్జింగ్ చెస్తూ అందోళ చేస్తున్న వారిని  అణిచివేస్తున్న ప్రభుత్వం కన్నా’ఈ విషయంలో  ప్రభుత్వం కన్నా  మా సెవ్వన్న మేలేమో ‘అన్న కథ . అంటే ఊల్లోవాళ్ళ ఆస్తుల్ని నష్టపర్చే కుక్కల్ని, ప్రభుత్వాలకు వ్యతిరేకంగా ఉద్యమించే ఉద్యమకారుల్ని చంపుతే చంపారు కాని ‘మా సెవ్వన్న లాగ వాళ్ళ పిల్లల్ని, కుటుంబాలను ఆదుకో౦డని చెప్పిన కథ .

1 .   ఉద్యమకారులు,కుక్కలు ప్రగతి నిరోధకులు అని పోల్చిన కథ .

2.ఇప్పటి వరకు ఏ ఎన్ కౌంటర్ బాధితుడు ప్రభుత్వాలకు పునరావాసమో, నష్టపరిహారం ఇవ్వమని అడిగాడు ?

3. వీటి మీద నష్టపరిహారం ఇవ్వమని దర్నాలు ,సమ్మెలు ప్రపంచ దేశాల్లో ఎక్కడన్నా జరిగుంటాయా ?

4 .ఉద్యమకారుల సంతానాన్ని ,కుటుంబాల్ని కుక్కల పరివారంతో[కథలోని హీరో వ్యక్తి పాప భీతితో చేసిన పరిహారం]  సమాన హక్కుల్ని తూచిన కథ.

ఉద్యమకారుల పట్ల, ఉద్యమాల పట్ల ఎంతో సానుభూతి కలిగి వున్న పరిస్తితులు దానికి విరుద్ధంగా ఎందుకు మారాయి? ఉద్యమాల అవసరం లేకుండా ‘సబ్ ఠీక్ హై’అని ప్రజలు, ప్రభుత్వాలు అందించే చేయూతని గుండెల మీద కప్పుకొని నిదురించే పరిస్తితి కల్పించ బడిందనుకోవాలా ? అడవుల్లో పీడిత తాడిత గిరిజనం, గోండుల పరిస్తితి వేరు గా వుందే, బడా కార్పోరేట్ సంవస్థలు ,పెద్ద ,పెద్ద కాంట్రాక్టర్లు ఈ ప్రభుత్వాల నీడ ను౦డి రాయితీలు తింటూ గిరిజనాన్ని ఉద్ధరించడానికి బారులు తీరుతున్నారని అర్ధమా  ? వాళ్ళని, వాళ్ళ నేల, నీడ నుంచి దూరం చేయడానికి కాదా ? కొత్త,కొత్త ప్రాజెక్టల పేర ముంచడం, పరిశ్రామిక కారిడార్ల పేర గెంటివేయడం ఎవరికోసం?ఆ పాటి ఉద్యమాలు ఉండబట్టే అక్కడి అమాయక జనం కాస్త ఊపిరి పీల్చుకుంటున్నారు అనే వాస్తవాన్ని కాదనగలమా ? సుఖపడండి సుఖాలు అనుభవించండి ,వాటా అడిగే చైతన్యం ప్రజల్లో ఇంకారాలేదు.బయలు ప్రాంతం మేధావులు వారి త్యాగాలను హేళన చేయడం ఎందుకు.? ఓ ప్రయత్నం వృధా కావచ్చు,ఓటమి ఇంత వెనక్కు నెట్టేస్తుందనుకోవాలా ?

సాహిత్యంలో ఏ ప్రక్రియ ఐనా కల్పనపై నిర్మించ బడేదే కాని మరీ ఇంత అమానవీయ అ’భూత’కల్పనా?         రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లోని సాహిత్యకారుల్లో ‘పాలక పక్షం ‘వహించడం ఒక ఫ్యాషనుగా, లేక వ్యామోహం కనపరుస్తున్నట్టు కనిపిస్తుంది . స్వ, స్వామిభక్తికి గేట్లు తెరిచినట్లుగా వుందని పిస్తుంది

ఈ కథ , ఆ ’సంఘటనలు‘చేస్తున్న ప్రభుత్వాల పట్ల సానుకూలత గా ఏ రచయిత(త్రి )ఐనా వ్యక్తిగత౦గా రాస్తే రాసుకోవచ్చు ఎవరికీ అభ్యంతరం వుండదు. అది “ఉత్తమ”కథ, అనటమే కదా మన ప్రయాణం దిశ తేల్చేది .

నిజంగానే రాక్షసి బ్యూటీ పార్లర్ కు పోయి అందంగా అలంకరించుకొని వైయ్యారాలు వలికించినంత మాత్రాన  అందగత్తే అని ఆస్వాదిస్తామా? ముఖంలో బైటికి తన్నుకొచ్చే క్రూర౦గా భయపెడుతున్న కోరల సంగతి ఎక్కడ దాద్దాం .

*