శ్రీనివాస్ గౌడ్ కవితలు రెండు

1

లోన చలిస్తున్న ప్రేమ పాదాలకి..

ఎన్ని చదువులు చదివినా
ఆమె మనసు చదవడం రాదు.
ఎన్ని భాషలు వచ్చినా
ఆమె చూపులభాష రాదు.
ఎన్ని సైగలు తెలిసినా
ఆమె కనులసైగలు తెలియవు.

మనసులో ఏముందో
మొఖంలో తెలుస్తుందంటారు కానీ..
మొఖం దాచేస్తే
మనసులో ఏముందో తెలుసుకోవడం
ఎంత కష్టం ?

తెలిసీ తెలియకపోవడంలోని మర్మం
నాకు తెలియజేయడం ఆమె వైనం.
తెలుసనుకున్నవాటి హృదయలోతులు
ఏనాటికీ తెలుసుకోలేకపోవడమే సృష్టి చిత్రం.

తెలియడం తెలియకపోవడం కాదు
ఆ క్షణాన మనం అక్కడున్న క్షణం మాత్రం
ఈషన్మాత్ర అనుభవ పత్రం.

తెలుస్తుందది
ఇంద్రియ నాదాలకి..
లోన చలిస్తున్న ప్రేమ పాదాలకి..

*****

2

ఈ ఝాములో అర్థం కానిది

అర్థం చేసుకోమంటుంది ఆమె.
ఈ అర్థం చేసుకోవడం లోనే అనేక అపార్థాలు

అర్థం చేసుకోవడం అడుగున
అర్థాలసొరంగాలు ఎంతకీ అంతం కావు.
పోయిన దారిలోనే వెనుకను రావడం
ఒక అర్థాంతర ప్రహేళిక.

తన తేనెలోనే చిక్కుకున్న
తేనెటీగ చందమా..
రాణి ఈగకు తేనె సేకరించి ఇచ్చే
ప్రేమిక తేనెటీగ చందమా..
అర్థాల పరమార్థం తెలిసేసరికే
తేనెపట్టు ఖాళీ అవుతుంది.
ఖాళీ గదుల్లో
అర్థాల ప్రతిపదార్థాలు వెతుకుతూ
రెక్కలు రాల్చి, పడి వుంటాను.

ఎవరో వచ్చి అంటారు
ఇతని ప్రయాసకు అర్థమే లేదని.

కన్నీటి పాదాలతో తడిసిన
ప్రేమ కావ్యాలకు అర్థమే లేదంటారా?
రాల్చిన రెక్కలు పాడే వ్యధార్థ ఆలాపనని
అర్థం చేసుకొనే మనసులే లేవంటారా?

ఈ ఝాములో అర్థం కానిది
మరో ఝాములో అయినా అర్థం అవుతుందనే
ఎదురుచూపులకయినా అర్థం వుందో..లేదో..

*