వెంట వచ్చునది

జీవితమా నీకు కృతజ్ఞతలు

నువ్వు నా కొసగిన కానుకల మూటను భద్రంగా  మోసుకుని వెళ్లాను

ఎంతటి బరువైనదో  అది ఇక మోయడం వల్లకావడం లేదని

ఎన్నిసార్లు మొరపెట్టుకున్నానో

నీకు మాత్రం నా మాటలు  వినపడలేదు ఎన్నడూ

కాసిన్ని  నవ్వులను, దుఃఖాల్ని, దిగులు దిగులు ఏకాకితనపు రెక్కలను

హృదయపు లోలోతులలో ఎడతెగని ఒక సన్నటి నొప్పిని

ఇన్నేళ్ళుగా మోసుకు తిరుగుతున్నాను

ఇక ఇప్పుడీ ముగింపు వేళ

ఒక్క సారి వెనక్కి తిరిగి చూసినప్పుడు

నడిచిన వచ్చిన దారి  నాకేసి  వెక్కిరింతగా  నవ్వింది

ఆ నాడే తెలుసు నాకు

నా  తొట్టతొలి జ్ఞాపకాల వెలుగు చీకట్ల

మాయామోహ ప్రపంచపు నీలి నీడే

నా జీవితం పొడుగునా పరివ్యాప్తించి

నన్ను నడిపే చుక్కాని అవుతుందని

ఆకాశమంతటా కమ్ముకున్న

లేత నారింజ వర్ణపు సూర్యాస్తమయం

మబ్బుల మధ్య  దోబూచులాడే  చందమామే

నన్ను వదలక నా వెంట చివరి వరకూ వచ్చు ప్రియ  మిత్రులని

పచ్చదనాల సముద్రాల్లో, పక్షుల పాటల మధ్య

తూనీగ రెక్కలపై ఊయలూగిన వసివాడని బాల్యపు జ్ఞాపకాలు

మొగలి పొత్తుల పరిమళాలై   ఇంకా నా లోనుంది వీడలేదు

తొలి యవ్వనోద్రేకాల ధర్మాగ్రాహాల భూతమేదో

నన్ను పట్టి పల్లార్చిన వేళ

గుండెల నిండా ఎగిన ఎర్రజెండా రెపరెపలు

నన్నొదలని ఉస్వాస నిశ్వాసలై ఇంకా నా లోనే నిద్రిస్తాయి

మృతులైన నా సహచరుల నీడలు నాతో ఇంకా సంభాషిస్తాయి

జీవితం ఎంతో నిర్దయగా నా నుండి

లాక్కుని వెళ్లిన నా ప్రేమల గురించి కూడా

కొంచెం మాట్లాడాలి ఇప్పుడు

ఎందుకట్లా మధ్యలోనే  వెళ్లిపోయావ్?

నా తేన రంగు కళ్ల ప్రియమైన వాడా!

నా అరచేతిలో పుట్టుమచ్చను ముద్దుపెట్టుకున్న వాడా

రెప్పపాటులోనే,  చాచిన నా చేతుల నుండి నీ స్పర్శ

సీతాకోకచిలుకై ఏటో ఎగిరి పోయింది

ఏం చేయాలో దిక్కుతోచక భయం భయంగా

నా శూన్య హస్తాలను చూసినప్పుడల్లా

నల్లటి పుట్టుమచ్చ  నాకేసి జాలిగా చూసి ఏదో చెప్పబోతుంది

అప్పుడు లేకపోవడం అంటే ఏమిటో

వినదలుచుకోని దానిలా నటిస్తాను

ఎంత మృదువైన వాళ్ళు పసిపిల్లలు

నిన్ను మొదటి సారి సుకుమారపు  పూవులా నా చేతుల్లోకి తీసుకున్న

అద్భుత, అపురూపమై క్షణం ఇంకా పదిలంగానే ఉంది హృదయంలో

రెప్పన్నా ఆర్పక  నీకోసం నిద్రగాచిన రాత్రులు

ఎందుకో అప్పుడప్పుడూ గుచ్చుకుని చటుక్కున మేల్కొంటాను

లోకంలోకి తెచ్చిన నేను తప్ప నీకు ఎవరూ లేరని తెలిసి, తెలిసీ

అట్లా  నిర్దాక్షిణ్యంగా వదిలేసి వెళ్లగలిగిన నిందితురాలినో , సాహసినో

ఎన్నటికీ కలవని తడి ఇంకిపోయిన

రెండు సమాంతర ప్రవాహాలమై పోయి

అంతా ముగిసిపోయాక ఇప్పుడు ఎవరు తేల్చగలరు ?

ఊపిరాడని అంతులేని దుఃఖ సముద్రాల  సుడిగుండంలో

మునిగిపోతూ  ఆసరాకై  గడ్డిపరక  కోసం  చాచిన నా చేతిని

నా కోసమే వేచి చూస్తున్నఅదృశ్య హస్తం ఒకటి  ప్రేమగా  అందుకున్నాకే కదా

నేను మళ్ళీ బతికింది

మరణించిన మనసు మళ్ళీ సమాధులపై పూచిన పేరులేని పూల తీగలా అల్లుకుని

కన్నీళ్ళని పూస్తూ మెల్లిగా  నవ్వింది , ప్రేమించడం మళ్ళీ నేర్చుకుంది

జీవితం  పట్ల  ప్రేమ నా లోలోన  ఒక్కోమారు   సడిచేయని  మలయమారుతమై హాయిగొలిపి

మరొక్కమారు  ప్రచండ అగ్ని వర్ష  విలయతాండవమై  చెలరేగి

నన్ను నన్ను  కాకుండా ఎక్కడెక్కడికో విసిరేసి వికటాట్టహాసం చేసినప్పుడు

పక్కనే వున్నా దాటలేని అగాధాల అగడ్తలు, వేల యోజనాల దూరం భరించలేక

పట్టపగలే కనపడని కటిక చీకటి దారులలో దారి తప్పి వెర్రిగా నా నీడకై  వెతుకులాడుతాను

నా నిద్రాజాగ్రత్తవస్థలలో మనుష్యులను  మళ్ళీ, మళ్ళీ  పోగొట్టుకోవడం అన్న భయం

నన్ను కాలసర్పమై చుట్టుకుని నన్ను నాలా మిగలనివ్వదు  ఎన్నడూ

నాకు తెలుసు  జీవితపు పొడవునా  నా వెన్నంటి నిలిచిన

నా ప్రియమైన నీలి నీడ నన్నొదలక నాలోనే నిదురిస్తుందని

హేతు రహిత సుఖ దుఃఖాల ముళ్ల కంచెలపై జీవితాన్ని అట్లా ఆరేసుకుని

వదలని దిగుళ్ల ఏకాకితనపు సాలెగుళ్ల మధ్యా చిక్కుకొని అల్లాడి

చివరకు  నేనొక పొగమేఘమై  తేలిపోయే ఈ చివరి  వేళ

వెంటవచ్చునది ఏదీ లేదన్న ఎరుక హఠాత్తుగా పరమ ప్రశాంత

మహా సముద్రమై ఇన్నాళ్లకు నా లోపల ఆనందమై నిదురించింది

ఏమి చూసాను ?

ఎన్నెన్ని  వాసంత సమీరాల గ్రీష్మ తాపాల సుడిగాలుల మధ్య

నేను ఏమి చూసాను?

నేల విచ్చుకుని నిలువునా కూలిపోయే భూకంపాలను

ఇసుక తుపానుల వడగాల్పుల ధూళి మేఘాలను

కుంగిన ఆకాశం నుండి రాలిపడిన నక్షత్రాలను చూసాను

కొన్ని ప్రేమలను , అనేక వెక్కిరింతలను చూసాను

గాయపడి, ఇతరులను గాయపరిచి

గాయల జాడలు మాత్రమే చివరకు  మిగిలిన జీవితాన్ని చూసాను

ఓడినప్పుడల్లా పడిలేచే కెరటమై లేవాలన్న సత్యమే కదా

నన్ను మళ్ళీ, మళ్ళీ నిలబెట్టేది

గాయాలు మాని మచ్చలైనా , మనుషుల్ని ప్రేమించగలటమే

బతుకు పరమార్ధమని  మరువక పోవడమే కదా

మళ్ళీ మళ్ళీ గాయపడేందుకు నన్ను సిద్ధపడేలా చేస్తున్నది

పక్షులు వాలిన పచ్చటి అరణ్యాలను

జలపాతల్లా పరవళ్లు తొక్కే కొత్త  ఆశల ప్రవాహల్లో

ఈదులాడే కళ్ళనిండా దయగల పిల్లలను

వాళ్ళ నవ్వులు చూసినప్పుడు ఈ ముని మాపు వేళ

నా యవ్వనం నాలోకి  తిరిగి వచ్చినట్లుగా కల గంటాను

మనుష్యులపట్ల , ప్రేమల పట్ల నమ్మకాల్ని నిల బెట్టే

కొడిగడుతున్న మాయ లాంతరును పట్టుకుని వెతుకుతాను

నేను నడచి వచ్చిన దారులలో

వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ఇహ  ఇప్పుడు

ద్వేషాలు, కోపాలు, ఆశాభంగాలు  ఏమీ లేవుకానీ

సన్నటి నొప్పిమాత్రం ఆగి ఆగి సలుపుతుంది

నీళ్లు ఆవిరైపోయిన శిధిల తటాకం ఒకటి

అప్పుడెప్పుడో వెలిగిన జీవితపు పురాస్వప్నంలా

ఆ ఊడల మఱ్ఱిచెట్ల మధ్య అస్పష్టంగా అగపడుతుంది

ఆ వడ్డున కాసిన్ని గడ్డిపూలు, లిల్లీలు విరబూసాయి

అదిగో ఒక సీతాకోకచిలుక రెక్కలార్పుతూ

అరవై ఏళ్ళ నా జీవితం కేసి వింతగా చూసి ఎగిరిపోయింది ఎటో

*