బివివి ప్రసాద్1
చాలా రాత్రులు ప్రార్థించావు
నిదురించే ముందు దైవాన్ని
ఇది కడపటి నిద్ర కావాలని
మరుసటి ఉదయాలు
మెలకువ వస్తూనే తెలుస్తుంది
దైవానికి నీ ప్రార్థన చేరలేదని
జీవితంలో ఏదో బాధించి కాదు
జీవితమే బాధనిపించి
2
ఇలాగే గడిచాయి వేల రోజులు
అదే వెలుతురు, చీకటి
అవే రంగులు, నీడలు
చాలా పాతబడిన ఆకాశం
ఆకాశంలోకి పాత ఉద్యోగుల్లా
వచ్చి, వెళ్ళే ఋతువులు
పాతబడిన మనుషులు
మీట నొక్కినట్టు వెలిగి, ఆరే
వారి ప్రేమలు, ఉద్వేగాలు
3
ఇంతే కదా జీవితమని అన్నావు
జీవితంతో చాలాసార్లు
అమ్మా, ఎందుకు కన్నావని
బిడ్డ తల్లితో అన్నట్లు
ఏనాడూ జవాబు రాలేదు
జవాబు లేకపోవటమే జవాబని
నీకు తెలియలేదు
4
రైలు వచ్చే సమయం
సమీపించే కొద్దీ తెలుస్తుంది
ఇప్పటి వరకూ పాదాలు ఉంచిన
ఊరు ఎంత అందమైనదో,
వీడ్కోలు చెప్పే ఆత్మీయులు
ఎంత విలువైనవారో
5
చెబుతావు చూడు ఇప్పుడందరికీ
జీవితం అద్భుతం, ప్రేమించండి
జీవులు అమాయకులు, ప్రేమనివ్వండని
6
గగనంలో తేలిన ఇంద్రధనువు
గగనంలోనే మునిగినట్టు
జీవితంలోంచి తేలిన నువ్వు
జీవితంలోనే మునుగుతావు
విడిగా ఉన్నదెక్కడ
ఇది తెలియక కదా ఇంత దుఃఖం
7
ఇంతకీ, ఇది ఎవరి దుఃఖం!
*
చిత్రం: సృజన్ రాజ్
పెద్దన్న
నరేష్కుమార్ సూఫీ
వంగూరి చిట్టెన్ రాజు
శారద (బ్రిస్బేన్)
సుశీలమ్మ, సిహెచ్.
విజయ నాదెళ్ళ
Add comment