‘తెలుగుసినిమా’ చెంప చెళ్లుమనిపించిన ‘‘పలాస’’

జీవితంలో కష్టాలను ‘సినిమా కష్టాలతో’ పోల్చుతారు. సినిమా తీయడానికి కూడా అంతకు మించిన కష్టాలు ఉంటాయి. అది పలాస సినిమా చిత్రీకరణ జరుగుతున్న రోజుల్లో వాళ్ళ ద్వారా, వీళ్ళ ద్వారా వినేవాణ్ణి. ఇక చేసేదేముంది సినిమాని చుట్టేస్తారనుకున్నా.! కరుణ కుమార్ తో పరిచయం ఉండడం వల్ల తప్పక మొదటి రోజు మొదటి షోకి వెళ్ళాను. షాక్ తిన్నాను. నేను ఊహించినట్టు పలాస సినిమా లేదు. తెరమీద సినిమా ముందుకు సాగిపోతుంటే నమ్మలేకపోయాను. అబ్బా ఎంత బాగా తీశాడ్రా! ఇలాంటి సినిమాలు కదా? తెలుగులో రావాల్సిందనుకున్నాను. పొరుగు భాషల్లో వస్తున్న సినిమాలు తెలుగులో రావని నిరాశ ఉండేది. ఈ సినిమాతో నిరాశ కాస్త ఆశావాదంగా మారింది. అలాగని ఇదేదో ఆర్టు సినిమా కాదండోయ్! హార్టు సినిమా.! గుండె ఉన్న ప్రతీ వాళ్ళకు కళ్ళు తడవ్వల్సిందే! సమాజంలో ఉన్న అణిచివేత చుట్టూ అల్లిన బడుగు బలహీనవర్గాల బతుకుచిత్రణ ఈ సినిమా కథ!

అసలు ఈ సినిమాని ఎందుకు తక్కువ అంచనా వేశానంటే ఈ సినిమాకి మొదట నిర్మాణం బాధ్యతలు చేపట్టిన వారు తీసిన ‘వీర భోగ వసంత రాయలు’ సినిమా నిర్మాణ విలువలు చూసి ఒక ప్రేక్షకుడిగా తల తిరిగింది. అందువల్ల తప్పుగా ఊహించాను. సినిమాకి ఎన్ని కష్టాలు ఉంటాయో అన్ని కష్టాలు దాటి బతికి బట్టకట్టిన సినిమా పలాస. ఇది కేవలం దర్శకుడి కళాకసిత్వంతో, రాజీపడని వ్యక్తిత్వంతో బయటపడ్డ సినిమా.! వాళ్ళు పడ్డ కష్టానికైనా మనం సినిమా చూడాలి. ఒక్కసారి చూశాక, పదిమందికి చెప్పకుండా దగ్గరుండి మరీ సినిమా చూపించకుండా ఉండలేము.!

కరుణకుమార్ తో తొలిపరిచయం మర్చిపోలేనిది. మొదటిసారి రామానాయుడు స్టూడియోలో వెంకట్ సిద్ధారెడ్డి ఆధ్వర్యంలో జరిగిన ‘సలోన్’ (కొత్త కథలు వేట) లో మొదటిసారి కలిశాము. ఆ రోజు అందరూ ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడుతుంటే, కరుణ మాత్రం ‘‘నేను తెలుగు సినిమా తీయడానికి వచ్చాను. నేను తెలుగులోనే మాట్లాడతాను’’ అని ఆయన చెప్పదలుచుకున్నది తెలుగులోనే చెప్పారు. ఆ ఖచ్చితత్వం చూసి కొందరు నొచ్చుకున్నారు కూడా.! అది కదా ఒక దర్శకుడవ్వాలంటే ఉండల్సిన స్పష్టత.! తెలుగు దర్శకులు వచ్చిన మూలాల్ని మర్చిపోతారు కాబట్టే ఇలాంటి కథలు చాలా చాలా అరుదైపోయాయి. అనుకరణ మీద ఉన్న దృష్టి తాము పుట్టి, పెరిగిన పరిసరాలు మీద లేదు. కొందరు దర్శకులు వాటిని చూపించినా బాగా పాలిష్ చేసి, మట్టే కనపడకుండా మేకప్ చేస్తారు. వాటి గురించి మాట్లాడటానికి కూడా ఇష్టపడరు. పైగా అదొక పీడకలలా భావిస్తారు. కానీ కరుణ కుమార్ అలా కాదు కాబట్టే ‘పలాస’ లాంటి ఒరిజినల్ దేశీ జానపద కళాకారుల కథ రాయగల్గారు. ఇలాంటి రచయితలు, దర్శకులు రావడం వల్ల తెలుగు సినిమా ఇంకొంత కాలం సజీవంగా బతికే ఉంటుంది. భావి దర్శకులకు సినిమా ఆరోగ్యంగా మిగిలే ఉంటుంది.! అప్పుడే కదా? ఎన్ని ప్రయోగాత్మకమైన వ్యాయామాలైనా సినిమా చేత చెయించగల్గుతారు.

ఆనాటి కాలమాన పరిస్థితుల్ని, సమాజంలో ఉన్న ఆర్థిక అసమానతల్ని, దొర, బానిస అనే భేదాల్ని, ఆధిపత్య పోరాటాల్ని ఇలా అనేక కోణాల్ని మన కళ్ళ ముందు ఆవిష్కరించిన సినిమా పలాస. తెలుగు సినీ పరిశ్రమలో ఇన్నాళ్ళకు ఒక నిఖార్సైన మట్టి మనుషుల సినిమాగా చెప్పుకోవచ్చు. మట్టి మనుషుల కథ అంటే? కుల, మత, పేద, పెద్ద అన్న భేదంతో కాకుండా ఆ మట్టి మీద నడిచినోళ్ళు, ఆ మట్టిలోనే కలసి పోయేవాళ్ళని దాని అర్థం.!

ఆనాడు ‘‘మాకొద్దీ తెల్ల దొరతనం’’ అని జాతీయోద్యమకాలంలో ‘గరిమెళ్ళ సత్యనారాయణ’ నినాదమిస్తే, ఆయన వెంట కులమతాల భేదం లేకుండా దళిత బహుజనులు ఒకటై పోరాడి తెల్లవారిని తరిమి, తరిమి వెళ్ళగొట్టారు.! తరువాత రోజుల్లో ఆ స్వేచ్ఛ, స్వాతంత్ర్యం, ఐక్యత, సమానత్వం ఏమైపోయాయో తెలియదు గానీ, మమ్మల్ని కులాలుగా, మతాలుగా విడగొట్టారు. అంటరాని వాళ్ళమనీ ఊరి చివరికు తరిమేశారు. మా గోడు సాహిత్యంగా, పాఠ్యాంశాలుగా చదువుకున్నా మామీద వివక్ష తగ్గలేదు. చివరికి మమ్మల్ని పట్టించుకునే నాథుడే కరువయ్యాడు. మనిషితనాన్ని మరిచిపోయి ‘మనువు’తనాన్ని తలకెక్కించుకొని మమ్మల్ని తరతరాలుగా ముత్తాతలు వెలివేశారు, తాతలు వెలివేశారు, తండ్రులు వెలివేశారు. ఇప్పుడు ఎంతో చదువుకున్న వాళ్ళ కొడుకులు కూడా వెలివేస్తున్నారు. ఈ బాధలు తాళలేక ‘‘చక్కని కవితకు కులమే యెక్కువ తక్కువలు నిర్ణయించినచో, నింకెక్కడి ధర్మము తల్లీ?’’ అని ‘గుర్రం జాషువా’ ప్రశ్నించినా? ‘‘మాకొద్దు ఈ నల్ల దొరతనం’’ అని మరో దళిత కవి ‘కుసుమ ధర్మన్న’ నినదించినా? వాటిని చదువుకొని మమ్మల్ని అపహాస్యం చేశారు గానీ, మాపై దయ చూపలేదు. కొందరు దొడ్డ మనస్కులు మాపై సానుభూతితో ‘‘మతములన్నియు మాసిపోవును జ్ఞానమొక్కటి నిలిచి వెలుగును’’ అని గురజాడ జ్ఞానం కోల్పోయిన మనువులకు చురకలుపెట్టారు. ‘‘అంటరానివారు మా వెంటరానివారు’’ అని ఈ నిచ్చెన మెట్ల కుల వ్యవస్థని ‘కృష్ణశాస్త్రి’ ఆనాడే తప్పుబట్టారు. ‘‘తాజమహల్‌ నిర్మాణానికి/ రాళ్లెత్తిన కూలీలెవ్వరు?/ ప్రభువెక్కిన పల్లకి కాదోయ్/ అది మోసిన బోయీ లెవ్వరు?’’ అని శ్రీశ్రీ ఆనాడే గమనించమనే ఆలోచననిచ్చాడు.

ఇలా కవికులం ఒక్కటే ఐక్యత కోసం రాసిన రాతల్ని పట్టించుకున్న వాళ్ళు కరువై, ఆ అంటరానితనాన్ని ఇంకా కొనసాగిస్తున్నారు. మొన్న, మొన్న జరిగిన ‘మారుతీరావ్’ ఉదాహరణ ఒక్కటి చాలు. అది ఇంకా చాపకింద నీరులా మన వెంటే వస్తుందనడానికి! ఆ కవి కులంలో పుట్టిన కరుణకుమార్ ఇంకా ఆగని అంటరానితనంపై పలాస రూపంలో తన ఆవేదనని వ్యక్తం చేశారు. ఇదేదో ఒక వర్గాన్ని కించపరచడానికో లేక మరో వర్గాన్ని కీర్తించడానికో తీసిన సినిమా కాదు. మన బలాల్ని, మన బలహీనతల్ని మనం మరిచిపోయిన మానవవాదాన్ని గుర్తుచేయడానికి తీసిన సినిమాగా మాత్రమే మనం భావించాలి. మనల్ని వేరుచేస్తున్న ఈ కులమత రక్కసిని బాధ్యతగా అందరం కలిసికట్టుగా తరిమికొట్టాలి.!

ఈ సినిమాలో నటించిన నటీనటుల గురించి చెప్పాలంటే అందరూ చాలా చాలా సహజమైన నటనని పలాస సినిమాకి అందించారు. దర్శకుడు కూడా చాలా చక్కగా నటనని రాబట్టుకున్నాడు. రఘు కుంచె ఈ సినిమా ద్వారా రంగుల కుంచెగా మారారు. ఆ రంగుని మరిన్ని తెలుగు సినిమాలు అద్దుకోవాలి, హత్తుకోవాలి కోరుకుందాం.! కథానాయకుడు రక్షిత్, కథానాయికి తెలుగమ్మాయి నక్షత్ర, తిరువీర్ మిగతా సహాయక పాత్రలు సమర్ధవంతంగా సినిమాకి తమ నటన ద్వారా సహజత్వాన్ని తెచ్చిపెట్టాయి. సినీ సాంకేతిక నిపుణుల పనితనం, నేపథ్య సంగీతం, సాహిత్యం ప్రేక్షకుల్ని1978లోకి తీలుకెళ్ళిపోయాయనడంలో ఎటువంటి సందేహం లేదు. కరుణ కుమార్ కన్న కలని నిజం చేసిన నిర్మాణ విలువలు ఎక్కడా అదరక, బెదరక నిర్మించిన నిర్మాతలకీ, సమర్పకులు తమ్మారెడ్డి భరద్వాజగారికి కృతజ్ఞతాభినందనలు.!

ఒక బాలా, ఒక పా.రంజిత్, ఒక వెట్రిమారన్ వీళ్ళ ముగ్గురూ ఇంతకాలం స్థానిక కథలకి ఇచ్చిన ప్రాధాన్యత కరుణ కుమార్ ఒక సినిమాతో తెలుగులోకి తీసుకురాగలిగారంటే చాలా గొప్ప విషయం. ఈ సినిమాలో శ్రీకాకుళం యాసలో సొగసుల్ని బాగా పట్టుకున్నారు. ‘‘వినాయకుడి తల తెగితే ఎక్కడనుంచో వచ్చి తల మళ్లీ పెట్టారని చెబుతున్న పుస్తకాలే , ఏకలవ్యుడి వేలు తెగితే ఎందుకు అతికించలేదో అన్న ప్రశ్నకు జవాబు చెప్పలేనంత కాలం మోహన్ రావు లెందరో పుడుతూనే ఉంటారు’’ అన్న వాక్యాలు చరిత్రలో జరిగిన వాస్తవాల్ని సంఘటనల్ని గుర్తుచేస్తూ ఆలోచనల్ని రేకెత్తించే విధంగా రాయడం వెనుక కరుణకుమార్ ప్రతిభాభ్యాసాలు తాలూకా విస్తృతి కనిపిస్తుంది. ‘‘కళ్ళంటూ ఉంటే చూసి, వాక్కుంటే వ్రాసి!’’ అని శ్రీశ్రీ అన్న మాటకి పలాస సినిమా అద్దం పడుతుంది. పలాస సినిమా అంతా సమాజ పరిశీలన ఉంటేనే రాయగల కథని ఖచ్చితంగా చెప్పవచ్చు. మట్టి మనుషుల కథలు, ప్రాంతీయ కథలు కొత్త, కొత్త కోణాల్లో ఆవిష్కృతం కావాలని ఆశిస్తూ…అనుకరణ కథల నుండి తెలుగు సినిమా ‘శ్రమైక జీవన సౌందర్యమే’ వైపుకు నడవాలని కోరుకుంటున్నాను.!

*