కెంజాయ కెరటాల “వర్ణాల వాన”

కవిత్వం లో వస్తువు ముఖ్యమా? శిల్పం ముఖ్యమా అన్న ప్రశ్నకు సమాధానం సూటిగా దొరక్కపోవచ్చు కానీ అదే మనం ఒక కవి రచనలను మదింపు చేస్తే ఆ కవి మార్గమేదో గమనించవచ్చు.సామాజిక అంశాలను ఎంచుకునేవారు వస్తు ప్రధానకవులయితే..ఎంచుకున్న అంశమేదయినా ఒక గొప్ప సౌందర్యానుభూతితో చెప్పటం ద్వారా అది అనుభూతి కవిత్వమై పాఠకుడిని ఆకట్టుకుంటుంది.ఆకాశవాణి ప్రయోక్త ఆవాల శారదగారి వర్ణాల వాన కవిత్వ సంపుటిని పరిశీలించినప్పుడు ఈ ఆలోచన అప్రయత్నంగా మెదిలింది.అసలు ఆకాశవాణిలో పనిచేసిన సృజనశీలురందరూ సౌందర్యారాధకులే.ఆచంట జానకీరాం, కృష్ణ శాస్త్రి, బుచ్చిబాబు, లత,గోపిచంద్, శ్రీకాంత శర్మ ,సుధామ,కలగ కృష్ణ మోహన్ వంటి  ప్రముఖుల రచనలు ఆ సౌందర్య శోభను ప్రదర్శిస్తాయి. ఆవాల శారద కవిత్వం కూడా ఆ రకమైన సౌందర్యంతో కాంతులీనుతుంది.

ఈ సంపుటిలో యాభై కవితలున్నాయి.ఒక అద్భుతమైన ఎత్తుగడ,కెంజాయ కెరటాల్లాంటి నడక, తీరం తాకుతున్న అలల సవ్వడి లాంటి ముగింపు తో, మొత్తంగా కవిత మైమరిపిస్తుంది. పుస్తకం పూర్తయ్యేసరికి  మరణం, మట్టి, మోహం రుతువు, చీకటి,తెలివెన్నెల, కింజాల్కాల పరాగాలు,తడారని సంతకాలు మనలను కమ్మేస్తాయి. కొన్ని కవితలు హిందీ పాటలు శీర్షికలతో ఉండి కవయిత్రి రేడియో పాద ముద్రలను గుర్తుచేస్తాయి.