1 చాలా రాత్రులు ప్రార్థించావు నిదురించే ముందు దైవాన్ని ఇది కడపటి నిద్ర కావాలని మరుసటి ఉదయాలు మెలకువ వస్తూనే తెలుస్తుంది దైవానికి నీ ప్రార్థన చేరలేదని జీవితంలో ఏదో బాధించి కాదు జీవితమే బాధనిపించి 2 ఇలాగే గడిచాయి వేల...

విలపిస్తూంటాను… విలవిల్లాడుతూంటాను… మాంసం ముద్దలుగా తెగిపడుతూంటుంది శరీరం కాళ్ల దగ్గర శకలాలు శకలాలుగా ఖండిత వాంఛ పైకి ఏ గాయమూ కనిపించదు. లోలోపల ఏ మందూ దొరకదు సంపూర్ణంగా మరణించలేం..!? పరిపూర్ణంగా జీవించనూ లేం...

మార్వాడి కొట్లో గల్లాపెట్టంత దర్జాగా సగానికి కోసిన భోషాణం పెట్టంత హుందాగా డ్రాయింగ్రూంలో ఓ పక్కన కొట్టొచ్చినట్టు కనపడేది గ్రామఫోన్ రికార్డర్! చెక్కపెట్టె  ముందంతా మూసిన అరలు వాటిపై కోటు బొత్తాల్లా బుడిపెలు ఏనుగు తొండం...

అధర్మ యుద్ధంలో ఇప్పుడిక మరణ సదృశ్య దారులు తప్ప మిగలని ఆ కారడువులలో శత్రువు కాల్చి చంపేసి, మూట కట్టిన వెదురు బొంగులకు వేలాడదీసిన ఎందరెందరి నెత్తుటి చిరునవ్వుల స్వప్నాలో నా హృదయంలో గుచ్చుకుంటాయి నిత్యం ఒక దుఃఖ సుడిగుండం...

1 నాదెప్పుడూ సదాగ్రహమే అంటాడతడు. ఔనౌను నీది సదా ఆగ్రహమే అంటుంది ఆమె! 2  మౌనమేలనోయి! అతని నిశ్శబ్ద వైఖరిని మౌనముద్రేమో అనుకుని పొరబడేరు! అది మౌనముద్రా కాదు యోగ నిద్రా కాదు తన మాట నెగ్గదని తెలిసినప్పుడు అతడు తాత్కాలికంగా...

1 దిక్కులన్నీ ద్వారాలు మూసేస్తే ఏ దిక్కులేనిదవుతున్నది రంగులు కోల్పోయిన సీతాకోకయి ముక్కు, చెవులు కోయబడ్డ కుందేలుపిల్లయి అల్లల్లాడిపోతుంది నా తల్లిభాష- నీరుపోయని అమానుషత్వాన్ని నిలబడి చూస్తుంది తెగుతున్న పతంగి దారాన్ని...

ఇదిగో నేనెప్పుడైనా గుర్తొస్తానా,   కనీసం రుతువులు మారినప్పుడో ఎండాకాలం బాగా ఉక్కపోసినపుడో చలికి వేళ్ళన్ని బిగుసుకు పోయినపుడో వర్షంలో బాగా తడిసినపుడో బోజనం చేస్తూ పొలమారినప్పుడో ఎపుడైనా నీకు జ్ఞాపకమొస్తానా,  ...

  ఆ రాత్రి ఇప్పటికీ గడువలేదంటే నువ్వు నమ్ముతావా ఎప్పుడైతే నన్ను చీల్చుకుంటూ నువ్వు వెళ్లిపోయావో అప్పుడు ‘ ఆ ఒక్క క్షణం ‘ లోపట నన్ను కుక్కి కుక్కి నొక్కిపెట్టావ్ *** విస్తారమైన మన మాటల్లో మనమెపుడూ లేము రంగులు...

1 నెలవంక సముద్రమూ పక్షులూ నేనూ వొంటరులమే- నువ్వు తోడు లేనంతవరకు 2 ఎడబాటును మోస్తూ మోస్తూ పొద్దుట్నుంచీ గాలి వీస్తోంది బరువుగా నీ గొంతు వినగానే రెక్కలు కదిలాయి చూడు ప్రేమ అని అంటారు కానీ పునర్జననం నిజానికి 3 లోలోపల...

ఉదయాన్నే ఉత్సాహపు పచ్చ జెండాల్లా ఊపడానికి రెండు చేతులున్నా వీధుల్లో గులకరాళ్ళను తంతూ గంతులేసే కుర్ర కాలువలయ్యే రెండు కాళ్ళున్నా లేనివేవో తలుకుంటూ నిత్యం జీవితాన్ని నిందిస్తూనే ఉంటావా? ‘సున్నా’ లా ఉన్నచోటే...

దాచడం కష్టం… చలిమంట చిటపటలు సద్దుమణిగాక కూడా పొగలాగే చీకట్లో పాకుతుంటాయి, ఆపేక్షలు. నివురు దుప్పట్లో వాటిగుట్టు మినుకుమినుకు మంటూ అదను కోసం చూస్తూ. ఏదో రాలే చుక్కని చూపుల్తో పట్టుకుంటే మనసు కరువు తీరుతుందని ఎవడు...

సుఖంతో దుఃఖంలో స్పష్టంగా చదవటం వినటం అనుభవించటం ఎవరికీ రాదు బతకాలి శుద్ధ ఏకాంతంలో విరిగిపోతూ మరొక తెలియని మరక భగవంతుడు శుభ్రమైన వాంఛలూ శుభ్రమైన గోచీలూ శుభ్రమైన పుష్పాలూ రోజూ ఉండాలిగా మాయా మతం బజారులో ఏ మతం కొనుక్కోవాలో...

యదేచ్ఛగా దేశంలో సంచరిస్తున్న తోడేళ్ళ దాడిలో చిరిగిన మా నగ్నదేహాలని చూసి ‘తప్పంతా మీదే’నని సభ్యసమాజం తీర్పిచ్చినట్టు ముమ్మాటికీ తప్పు మాదే !   ఒళ్ళు బలిసి ఒళ్ళు కనపడే అరకొర బట్టలేసుకున్నాం. పాపం! అమాయక...

అలా అని నా మనసులోని బాధను నీ సంతోష సమయాల్లోకి వంపేయలేను ఏళ్ళకేళ్ళనుంచి పూడిక తీయని కళ్ళతోనే జీవిస్తున్నా తడిలేనితనం ఎన్నో అవమానాలని ముఖానికి అద్దుతూ మనిషి అర్థాన్నే మార్చేస్తుంది కదా చూపు దరిదొరకనంత లోతులో ఉంటుంది ఎన్ని...

                 1 నిదానంగా సాగుతూ వడివడిగా పరుగిడుతూ వేల ఏళ్ళ పాటు ఆలోచించీ ఎటు పొర్లిపారాలో తేల్చుకోలేక.. రెండు తీరాల సందిట            తీరైన దారేదో పోల్చుకోలేక.. నీటిబాటగా ఒదిగిపోయింది నది!                  2 ఇటు...