సినిమా నిండా అంతర్లీనంగా 1971 నాటి మెక్సికో సమాజమూ, చరిత్రా, సంఘటనలూ ప్రతి ఫ్రేమ్ లో ప్రతి దృశ్యంలో కనబడతాయి. మనల్ని వెంటాడుతాయి.

‘నాళ్’ లో కొన్నికొన్ని సందర్భాలలో  సత్యజిత్ రాయ్ ‘పథేర్ పాంచాలి’ లో కనిపించే లిరిసిజం స్థాయి కనిపిస్తుందంటే అతిశయోక్తి కాదు.

ప్రకృతితో ఈమెకెంత మమేకం! అడవి హక్కుల్ని గుర్తించిన రచయిత్రిని మనం మొట్టమొదటిసారి చూస్తున్నాం.

40 మంది కళాకారులను సమీకరించుకుని ఒక యజ్ఞంలా ఈ నాటకప్రదర్శన జరిగింది.

ఇక్కడ చమత్కారమంటే పెదవుల మీద విరిసే చిన్నపాటి నవ్వు మెరుపు కాదు, అదొక విషాదభరితమైన విరుపు.