ప్రకృతితో ఈమెకెంత మమేకం! అడవి హక్కుల్ని గుర్తించిన రచయిత్రిని మనం మొట్టమొదటిసారి చూస్తున్నాం.

40 మంది కళాకారులను సమీకరించుకుని ఒక యజ్ఞంలా ఈ నాటకప్రదర్శన జరిగింది.

ఇక్కడ చమత్కారమంటే పెదవుల మీద విరిసే చిన్నపాటి నవ్వు మెరుపు కాదు, అదొక విషాదభరితమైన విరుపు.

ఆరుబయట జాలారి బండ మీద అవ్వ కూకోబెట్టి కుంకుడు కాయల రసాన్ని నెత్తిన రుద్దిన ప్పుడు కళ్ళలోకి జారిన రసం ఎరుపెక్కిన కళ్ళు కావు, అవి కన్నీటివరదలు. ధైర్యం వుంటేనే చూడండి.

 ‘దర్మియా’ ని ట్రాన్స్ జెండర్స్ మీద మొట్ట మొదటిగా తీసిన సాధికార సినిమాగా చెప్పుకోవాలి. 

మనిషి మరో మనిషిని కులంతోనూ, మతంతోనూ తూచిన ప్రతిసారి మానవవాదం సంతలో సరుకులా అమ్ముడుపోతూనే ఉంటుంది.