బివివి ప్రసాద్1
ఇవాళ నీకు నువ్వే గుర్తుకు వస్తుంటావు
ఉదయం పూలూ, చినుకులూ రాలినట్టు
ఒకనాడు ఇక్కడికి రాలావు
వాటికి కరిగి, మాయమైపోవటం తెలుసు
మరి నీ సంగతి అంటారెవరో
2
తొలిసారి చుట్టూ చూసి వుంటావు
కొంత ఆశ్చర్యంగా, కొంత భయంగా
వాటి నుండి బయటికి రాలేదు ఇప్పటికీ
బయటపడటం చాతకాలేదా, ఇష్టం లేదా
అని నవ్వుతారు నీలోంచి
3
ఋతువుల చివర మిగిలేవి
వెలితీ, దిగులూ అని తెలిసివచ్చినా
బతుకు మీద తీపి ఎందుకో అర్థం కాదు
ఆడుకుందాం రారమ్మని సూర్యకాంతి పిలుస్తుందా
నిన్నటి గాయాలు మరిచి ఎగురుతూ వెళతావు
4
కనులు తెరిచింది మొదలు
నిన్ను కనుగొనే మనిషి కోసం వెదికావు
కాలమింత గడిచినా ఇంకా తెలియరాలేదు
నువు మాత్రమే నిన్ను కనుగొనగలవని
మృదువుగా దగ్గరకు తీసుకోగలవని
5
బతుకు ఒక నైరూప్య చిత్రం
అర్థాల ఇరుకు నుండి ఎంత విముక్తమైతే
అంత సారవంతం అవుతుంది
ఎంత స్వేచ్ఛలోకి మేలుకొంటే
అంత ఆర్ద్రతలోకి వికసిస్తుంది
6
ఆ చినుకుల్ని అలా రాలనీ
చూడకు వాటివంక
పూలని పాడుకోనీ రంగుల పాటలు
వినకు వాటిని
వాటి స్వేచ్ఛకి వాటిని వదిలి
నీ స్వేచ్ఛలో ఉండిపో
ఇపుడు చూడు
జీవితం తల్లి గర్భాలయం, కదూ..
*
పెద్దన్న
రచన శృంగవరపు
విజయ నాదెళ్ళ
ఎలనాగ
అఫ్సర్
సొలోమోన్ విజయ్
చందు తులసి
మంచి కవిత. అభినందనలు
ధన్యవాదాలు